Βασίλης Κωνσταντινίδης

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Η πεταλούδα, η μέλισσα και το αγριολούλουδο

Μια ηλιόλουστη μέρα μια μέλισσα ρουφούσε νέκταρ από ένα αγριολούλουδο σ’ ένα πανέμορφο λιβάδι. Ξαφνικά σήκωσε τα μάτια της και είδε μια οπτασία με υπέροχα χρώματα να πετάει κοντά της. Ήταν μια πεταλούδα. Δεν άντεξε και της είπε:

-     Πόσο σε ζηλεύω που πετάς χαρούμενα και ανέμελα από λουλούδι σε λουλούδι, ενώ εγώ εργάζομαι ασταμάτητα?

-    

    Δεν το κάνω για πολύ καιρό. Στη ζωή μου το μεγαλύτερο διάστημα είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου, ενώ εσύ ζεις στην Κυψέλη μαζί με τις αδελφές σου.

Ακούγοντας τες και το αγριολούλουδο μονολόγησε με παράπονο:

-     Τι να πω και γω που δεν γυρνάω από δω και από κει για να γνωρίσω τον κόσμο και περιμένω κάποιο χέρι να με κόψει μιαν αυγή ή να σβήσω από το παγωμένο αγέρι ένα δειλινό….

Και πάνω που λέγανε τα παράπονά τους ακούστηκε μια τρυφερή πατρική φωνή. Ήταν ο γερο-άνεμος.

-   Ακούστε και μένα που γυρνάω πάνω από θάλασσες και από στεριές για αμέτρητα χρόνια. Άλλες φορές γλυκά και τρυφερά και άλλες άγρια και θυμωμένα και έχουν δει τα μάτια μου απίστευτα και ατέλειωτα πράγματα….

Πάντα στη ζωή όλοι θέλουν να’ ναι κάποιος άλλος.

Μια για να προχωρήσεις στη ζωή σου πρέπει να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου και να ζεις μόνο για την στιγμή που αναπνέεις.

Εσύ μέλισσα δουλεύεις σκληρά αλλά είσαι ανάμεσα σε μια μεγάλη οικογένεια, με πάμπολες αδελφές που η μια βοηθάει την άλλη, και όταν γυρνάς στην κυψέλη σου δεν χορταίνεις να τις βλέπεις να λέει τις εμπειρίες της η μια στην άλλη.

Εσύ πεταλούδα ζεις αλήθεια λίγο πετώντας, μα όλοι στην Πλάση σε χαίρονται και σε μακαρίζουν σαν σε βλέπουνε να πετάς τόσο χαριτωμένα.

Και συ αγριολούλουδο έχεις την τύχη να βλέπεις πρώτο την ανατολή και τελευταίο την δύση και με τους χυμούς σου τρέφεις τόσο αξιαγάπητα πλάσματα σαν την μέλισσα και την πεταλούδα. Χωρίς εσένα δεν θα υπήρχαν…

Γι’ αυτό λοιπόν αγαπημένα μου πλάσματα πρέπει όσο ζείτε να’ στε ευχαριστημένα μ’ αυτά που έχετε και όχι μ’ αυτά που θα θέλατε να’ χετε. Κάθε ένα πλάσμα έχει τον σκοπό του. Και όλα μαζί αποτελούν την ζωή….

Τα λόγια αυτά ακούστηκαν σαν βάλσαμο στην ψυχή τους και από τότε κάθε φορά που συναντιόντουσαν στο όμορφο λιβάδι η πεταλούδα, η μέλισσα και το αγριολούλουδο χαιρετιόντουσαν μεταξύ τους με μεγάλη χαρά χωρίς να ζηλεύει το ένα το άλλο.