Χορεύοντας σάμπα στην πόλη του Ποταμού του Ιανουαρίου.

      Πάντα όταν έβλεπα τους καρναβαλιστές του Ρίο ντε Τζανέιρο αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που τους οδηγούσε στο να ξεφαντώνουν ξέφρενα. Ποιές ήταν οι συνθήκες που δημιουργούσαν αυτή την έκσταση στους χορευτές και τους θεατές.

Έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ το Ρίο για να μπορώ να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Μετά από πολύωρη πτήση με ενδιάμεσο σταθμό άρχισα να βλέπω μέσα από τα σύννεφα την μαγευτική εικόνα του Ρίο με τις απέραντες παραλίες του και τους λόφους που περιβάλλουν την πόλη.

Χάλασα κάποια ευρώ για να έχω να κινούμαι, γευμάτισα αρχοντικά με φίλους και ξεκίνησα την περιήγησή μου προσπαθώντας να έρθω σ’ επαφή με ντόπιους για να καταλάβω την ψυχοσύνθεσή τους.

Πως πήρε το όνομα της η πόλη?

1^η  Γενάρη του 1502 κάποιοι Πορτογάλοι εξερευνητές φθάνουν στον όρμο Γκουαναμπάρα, και νομίζουν ότι είναι οι εκβολές κάποιου αχαρτογράφητου ποταμού και επειδή δεν τον γνωρίζουν, του δίνουν ένα επίκαιρο όνομα: Ποταμός του Ιανουαρίου (Ρίου ντε Ζανέιρου).

      Η πρώτη συστηματική εγκατάσταση ευρωπαίων όμως είναι των  Γάλλων που έγινε το 1555  (αφού πρώτα ο Εστάσιο ντε Σα  και ο ανηψιός του Μεμ ντε Σα ενθρονίστηκαν εδώ ως οι πρώτοι αποικιοκράτες).

Η πόλη στην συνέχεια απετέλεσε βάση για  την εξερεύνηση της ενδοχώρας μιας και συνδεόταν με τα χρυσωρυχεία της Μίνας Ζεράις. Σήμερα έχει γύρω στα 8.000.000 κατοίκους και εκτείνεται ανάμεσα σε παραλίες – ακτές (από βόρεια προς νότια: Φλαμένγκου, Μπουταφόγκου, Βερμέλια, Κοπακαμπάνα, Ιπανέμα, Λεμπλούν), λιμνοθάλασσες (Ρουντρίγκου Ντε Φρέιτας)

  

 και αρκετούς λόφους (Κουρκουβάντου – ο Χριστός ο Λυτρωτής, Πάου ντε Ασουκάρ = Ζαχαρόψωμου, Σάουν Ζουάουν κ.α.).

 

Το κλίμα είναι σχεδόν τροπικό με αρκετή υγρασία και λόγω των ισχυρών καταιγίδων και της αποσύνθεσης των γρανιτικών πετρωμάτων δημιουργούνται οι μεγάλου μήκους πανέμορφες αμμώδεις παραλίες.

 Το νότιο τμήμα της πόλης όπου το κλίμα είναι καλύτερο κατοικούν οι πιο εύποροι, ενώ αντίθετα οι πιο φτωχοί στοιβάζονται στις σαθρές πλαγιές των λόφων, τις φαβέλες.

Σε πολλές περιπτώσεις ένας δρόμος – λεωφόρος χωρίζει ταξικά τις δύο περιοχές των πλουσίων και των πάμφτωχων Βραζιλιάνων ,αν και οι πλούσιοι ζουν σε διαφορετικές περιοχές από τους φτωχούς. Έτσι οι παραλιακές περιοχές των πλουσίων και εύπορων είναι στο Νότο: Φλαμένγκου, Μπουταφόγκου, Κοπακαμπάνα, Ιπανέμα, Λεμπλούν.

 

Στο βόρειο τμήμα αντίθετα είναι η βιομηχανική περιοχή με τις εργατικές κατοικίες και το λιμάνι, εκεί που παλιότερα θέριζε ο κίτρινος πυρετός και  πετούσαν τα αμέτρητα κουνούπια.

Η αρχιτεκτονική των κτιρίων χαρακτηρίζεται από αρκετές τοπικές πρωτοτυπίες, αλλά διασώζονται και δείγματα αποικιακής αρχιτεκτονικής: κυρίως εκκλησίες και μοναστήρια (Καντελαρία, Σάουν Μπέντου, Σάντου Αντώνιου) όσο και σημαντικές κατοικίες.

  

      Στο Ρίο συνήλθαν και τρεις διασκέψεις με σημαντικότερη αυτή του 1992 για την Προστασία του Περιβάλλοντος.

Ας δούμε μερικά αξιοθέατα.

Ο λόφος του Ζαχαρόψωμου (Πάου ντε Ασουκάρ). Ανεβαίνεις στην κορυφή του λόφου με το τελεφερίκ και η θέα από κει είναι υπέροχη.

Ο λόφος του Κουρκουβάντου, όπου βρίσκεται και το άγαλμα του Χριστού του Λυτρωτή που προστατεύει την πόλη. Ανεβαίνεις πάνω με ένα τρενάκι. 

Τα Μουσεία, όπως το Εθνικό, το Ιστορικό, των ιθαγενών Ινδιάνων.

Όμως το Ρίο είναι γνωστό σ’ όλο τον κόσμο για το Καρναβάλι και την Σάμπα, που χορεύουν ξέφρενα οι αμέτρητοι χορευτές του. Τελευταία βδομάδα Φλεβάρη με πρώτη του Μάρτη ξεκινούν από ένα ειδικό χώρο το Σαμπαδρόμιο απίστευτα πλήθη και οι εκστασιασμένοι Βραζιλιάνοι χορεύουν ειδικούς ρυθμούς (την σάμπα) συνοδευόμενοι από μουσικά όργανα κυρίως κρουστά.

Οι φτωχοί παρίες των φαβελών ζουν αυτές τις μέρες στον δικό τους κόσμο με το ρητό που τους εκφράζει:

«Ζήσε αυτή την στιγμή σαν να ’ναι η τελευταία σου».

Μαζεύουν χρήματα  για αυτό όλο το χρόνο για να ράψουν την στολή που θα φορέσουν στο Καρναβάλι. Πηγαίνουν σε σχολές για να μάθουν να εκτελούν όλοι το ίδιο πρόγραμμα. Αν μάλιστα κάποια κοπέλα τύχει και επιλεγεί και βασίλισσα του Καρνάβαλου, οποία τιμή…

Το υπόλοιπο διάστημα της ζωής τους προσπαθούν να επιβιώσουν γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι σύντομη….

  

Και αν δεν βρεθείς στο Ρίο την περίοδο του Καρναβαλιού μην στεναχωρηθείς. Υπάρχουν αρκετά κέντρα σαν το Πλαταφόρμα που θα δεις δια ζώσης τους Σαμπανίστες, μόνο πρόσεχε τα τιμαλφή σου αν κάποιος σαμπανίστας θέλει να σε πλησιάσει …

Για να επισκεφθεί  κανείς  φαβέλα το φρόνιμο είναι να πάρει το αυτοκίνητο που’ χει στην σκεπή του στα χρώματα της, με οργανωμένο πρακτορείο, γιατί αλλιώς είναι επικίνδυνο…

Πολλές φορές ούτε η ίδια η αστυνομία το τολμάει…..

Οι κάτοικοι του Ρίο συγκεντρώνονται στις παραλίες, όπου κυριολεκτικά ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει και προφανώς η ένδυση είναι μέρος αυτής της κουλτούρας, έστω και αν πολλές φορές είναι προκλητική…

  

Δεν θα’ ταν όμως λογικό να κλείσουμε την αναφορά στο Ρίο χωρίς να σχολιάσουμε την σχέση της πόλης με το ποδόσφαιρο και το Μαρακανά…

 

Δεν είναι υπερβολή ότι αν θέλεις να περιγράψεις ένα Βραζιλιάνο με τρεις λέξεις αυτές είναι: Καρναβάλι – Παραλίες – Ποδόσφαιρο με πιο αντιπροσωπευτικές τις: Σάμπα – Κοπακαμπάνα – Μαρακανά.

Απολαύστε το βιντεάκι με την ευχή κάποια μέρα να επισκεφθείτε το Καρναβάλι της πόλης χορεύοντας σάμπα στους δρόμους της…