ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΙΓΚΟΥΑΣΣΟΥ

ΕΝΑ οΝΕιΡικΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ

      Είναι πολύ δύσκολο όταν έχεις ταξιδέψει τόσο πολύ να ξεχωρίσεις το ωραιότερο μέρος που επισκέφθηκες. Η αλήθεια είναι όμως ότι αποκλείεται να μην μείνει αποτύπωμα στην ψυχή και το μυαλό σου η μέρα που επισκέφθηκες τους καταρράκτες του Ιγκουασού, είτε περπατώντας παράπλευρα της ροής τους, είτε διασχίζοντας τον ποταμό με πλοιάριο, είτε απολαμβάνοντας την θέα από το αεροπλάνο.

      Ο Ρίο ντε Ιγκουασού έχει τις πηγές του στην Σέρα Ντου Μαρ και  το μήκος του είναι 1320 χιλιόμετρα. Είκοσι τρία χιλιόμετρα πριν την συμβολή του ποταμού Ιγκουασού με τον Παρανά σχηματίζονται οι ομώνυμοι καταρράκτες σε σχήμα πετάλου με 82 μέτρα ύψος και 4 χιλιόμετρα πλάτος. Βρίσκονται στα σύνορα Αργεντινής, Βραζιλίας, Παραγουάης.

      Η ονομασία του προέρχεται από μια λέξη της φυλής Γκουαρανί, που σημαίνει «μεγάλο νερό». Οι καταρράκτες χωρίζονται σε 275 χωριστά τμήματα με πολλά διαφορετικά ονόματα με ύψος από 60 έως 82 μέτρα. Η μεγαλύτερη παροχή τους είναι 12.750 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο κατά την διάρκεια των βροχών από Νοέμβριο έως Μάρτιο, ενώ η ελάχιστη παροχή παρατηρείται κατά την άνυδρη εποχή από Αύγουστο ως  Οκτώβριο.

      Ο πρώτος Ισπανός εξερευνητής που έφθασε έως εδώ ήταν ο Άλβαρ Νούνιεθ Καμπιέθα δε Βάκα που τους ονόμασε Σάλτο δε Σάντα Μαρία,  όνομα που όμως δεν επικράτησε. Τον 18^ο αιώνα προσπάθησαν να τους εξερευνήσουν και οι Ιησουΐτες.

Εθνικό πάρκο των Καταρρακτών

      Το 1897 ο Βραζιλιάνος Εντμούντο δε Μπάρος οραματίστηκε  την δημιουργία ενός εθνικού πάρκου στους καταρράκτες του Ιγκουασού, που θα μπορούσε να συγκριθεί με τα ωραιότερα του κόσμου. Μετά την διευθέτηση των συνόρων μεταξύ Αργεντινής  και Βραζιλίας δημιουργήθηκαν δύο ξεχωριστά πάρκα με σκοπό την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας. Στο πάρκο της Αργεντινής λειτουργεί και μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Στα πάρκα απαγορεύεται το κυνήγι ενώ επιτρέπεται το ψάρεμα. Η βλάστηση είναι πολυποίκιλη  και πλούσια και κυμαίνεται από ημιφυλλοβόλα δένδρα ως την τυπική τροπική και παρουσιάζει μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον.

Έτσι δεν είναι άγνωστες οι αντιθέσεις που παρατηρούνται στην χλωρίδα π.χ. ορχιδέες δίπλα σε πεύκα, μπαμπού δίπλα σε φοινικόδεντρα κλπ. Η πλούσια πανίδα περιλαμβάνει αιλουροειδή (οσελότους, ιαγουάρους), ελάφια, τάπιρους, τρωκτικά. Πολλά είδη πουλιών φωλιάζουν εδώ, ενώ στα νερά του ζουν σπάνια ψάρια, όπως το ντοράντο (χρυσός σολωμός) κ.α.

      Ιδιαίτερο θέαμα είναι το ουράνιο τόξο που δημιουργείται. Κάποιοι κλάδοι των καταρρακτών παρεμποδίζονται από προεξοχές του χείλους του γκρεμού με αποτέλεσμα τα σταγονίδια να διαθλούν το φως δημιουργώντας  με αυτό τον τρόπο ουράνιο τόξο.

      Στο φαινόμενο αυτό συμβάλλει και η ομίχλη που σχηματίζεται από το αφρισμένο νερό που υψώνεται σε ύψος 170 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του νερού.

      Το εντυπωσιακότερο σημείο είναι εκεί που νερά σχηματίζουν ένα πέταλο που οι ντόπιοι το αποκαλούν Γκαργκάντα δελ Ντιάμπλο (Λαρύγγι του Διαβόλου).

Φράγμα Itaipu

      Πολύ κοντά στους καταρράκτες του Ιγκουασού στην ροή του ποταμού Παρανά στα σύνορα μεταξύ Βραζιλίας και Παραγουάης, κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα στον κόσμο. Από τις είκοσι γεννήτριες οι δέκα παράγουν ρεύμα συχνότητας 50 Hz για την Παραγουάη και οι υπόλοιπες δέκα ρεύμα συχνότητας 60 Hz για την Βραζιλία.