Η εξομολόγηση του.... Καλού Λύκου

ή αλλιώς η πενία τέχνες κατεργάζεται...

Πως ανασκευάζονται τα στερεότυπα των παιδιών!!!

          

   Μια βροχερή μέρα στο ΚΠΕ Αργυρούπολης ήρθε ένα νηπιαγωγείο για να κάνει το πρόγραμμα του δάσους, που περιλαμβάνει επίσκεψη και εργασία πεδίου, κάτι που ήταν αδύνατο λόγω της βροχής. Έτσι αποφασίστηκε κάτι διαφορετικό... Να έρθει ένας λύκος, μα τι λύκος, να συζητήσει με τα παιδιά. Θα σκεφτείτε βέβαια, "μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά". Μην απαντήσετε με βάση τα επιφαινόμενα (σκηνική παρουσία του χοντροκoμμένου και αδαή λύκου, την ενδυματολογική εμφάνιση και τα υπόλοιπα), αλλά να δώσετε βάση στα λεγόμενα του λύκου.

Πάμε λοιπόν:

          Ανέλαβαν οι γλυκές συναδέλφισσες Αφροδίτη και Μαρία της πρωτοβάθμιας την ενημέρωση για τις λειτουργίες του δάσους και την προετοιμασία του χορού και ο χοντροκομμένος, αδαής και με αλτσχάιμερ (που είχε το κείμενο γραμμένο και έριχνε κλεφτά ματιές στο κείμενο) της δευτεροβάθμιας τον ρόλο του λύκου.

Παρουσιάστρια: "Ξέρετε παιδάκια κανένα ζωάκι που ζει στο δάσος;

Χορός: "Μάλιστα κυρία. Την αλεπού, την αρκούδα, το λύκο".

Παρουσιάστρια: "Ωραία ας ασχοληθούμε λίγο με το λύκο. Αν έρθει κανένας λύκος προς τα δω να μας μιλήσει για τη ζωή του θα τρομάξετε; "

Χορός: "Όχι κυρία. Αλλά πώς θα έρθει εδώ;"

Παρουσιάστρια: "Ξέρετε κανένα τραγουδάκι για το λύκο να το πούμε;"

Χορός: "Μάλιστα κυρία."

(Όλοι μαζί): "Περπατώ εις το δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ. Λύκε, λύκε είσαι εδώωωω."

(Ακούγεται μία φωνή Ουουουουουου.... δυνατά, ένα απότομο ποδοβολητό, ένας θόρυβος μετά να σέρνεται στο τσιμέντο και ένας βρυχηθμός...)

Λύκος: "Παίρνω τη μαγκούρα μου και σας κυνηγώωωωω".

(Ο θυμωμένος και ογκώδης λύκος μπαίνει με φασαρία στην ομήγυρη και επικρατεί πανικός.. μετά από λίγο ο χορός έχει μείνει κοκαλωμένος στη θέση του).

Παρουσιάστρια: "Καλώς τον κύριο λύκο. Καλωσόρισες. Γιατί είσαι θυμωμένος; Κάτσε στη καρέκλα να ξαποστάσεις να μας πεις το παράπονο σου".

Λύκος: "Να γιατί όπως ερχόμουνα είδα κρεμασμένα κάτι παραμύθια στο περίπτερο για τον Κακό το Λύκο, με την Κοκκινοσκουφίτσα και τη γιαγιά της. Βλακείες! Και όλο περιοδικά για σκύλους και γάτες. Τις τεμπέλες και τους υποτακτικούς. Και όχι για μένα τον ασυμβίβαστο αγωνιστή της βροχής και του χιονιού."

Παρουσιάστρια: "Δηλαδή δεν έφαγες εσύ την Κοκκινοσκουφίτσα και τη γιαγιά της;"

(Ο Λύκος κάνει μία απότομη κίνηση αποστροφής και φωνάζει με θυμό).

Λύκος: "Μπλιάχ. Ποιά; Την Κοκκινοσκουφίτσα, αυτή την κοκαλιάρα; Ή τη γιαγιά της που έχει πιει ένα τόνο φάρμακα; Να δηλητηριαστώ; Χαζός είμαι;"

Χορός: "Δηλαδή εσύ δεν…;"

Λύκος: "Όχι βέβαια. Εγώ ζω στο δάσος. Τρώω ότι πιο φρέσκο και νόστιμο. Είμαι εκλεκτικός."

Χορός: "Ναι αλλά τρως και σκοτώνεις ζωάκια, κακέ λύκε."

Λύκος (με σκυμμένο το κεφάλι και λυπημένο ύφος): "Δεν είμαι περήφανος γι' αυτό. Αλλά πρέπει να φάω για να επιβιώσω. Τρώω ότι βρω. Λαγούς, ασβούς, ποντίκια αλλά και ψάρια, βατράχους, πουλιά, αλλά και φρούτα και αν δεν βρω τίποτα κατεβαίνω στα χωριά να φάω και τίποτα υπολείμματα σφάγιων που χλαπακιάζετε εσείς οι άνθρωποι ή σπάνια θα επιτεθώ σε κοπάδια για κανένα κατσικάκι ή προβατάκι, όλα όμως τα φορτώνουν σε μένα να ξέρετε. Εσείς το λέτε. Ο λύκος έχει το όνομα και η αλεπού τη χάρη. Ρημάζει αυτή και εμένα κυνηγούν. Και εξάλλου για πηγαίνετε στα Βλάχικα στη Βάρη πόσα κοπάδια από αρνιά και κατσίκια ψήνουν στα κάρβουνα… Αλλά εσείς παναγίες, μόνο ο λύκος σας φταίει…."

(Ξαφνικά ο λύκος διπλώνεται στα δύο και βογγάει πιάνει το στομάχι του.) Χορός:                "Τι έπαθες κύριε λύκε;".

Λύκος: "Τι να πάθω…. είδα ένα ελικόπτερο να ρίχνει κρέατα από τον ουρανό και σκέφτηκα, να σκέφτονται και την άγρια πανίδα…. Πήγα και εγώ ο μαύρος να φάω κανένα κοψίδι ξεκούραστα…. Τι το‘ θελα…. Είχαν ρίξει δηλητήριο λέει για τη λύσσα και ακόμα κοιλοπονάω…. Που να τους πιάσει λύσσα αυτουνούς."

(Σηκώνεται εν τω μεταξύ από τη καρέκλα του και ρίχνει μια μούτζα σε αυτούς ψηλά που προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν).

 Χορός: "Τώρα που σε γνωρίζουμε δεν μας φαίνεσαι και τόσο κακός. Αλλά τρως και παιδιά μας λένε."

Λύκος: "Ποτέ. Δεν ξέρετε ότι μία λύκαινα βρήκε, βύζαξε και μεγάλωσε τον Ρώμο και τον Ρωμύλο;".

Χορός: "Όχι. Αλλά αυτή η φωνή σου μας έκοψε το αίμα. Δεν σου' πε κανείς να φωνάζεις πιο γλυκά;".

Λύκος: "Φωνάζω δυνατά όχι για πλάκα. Πρέπει να με ακούνε τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης πριν και μετά το κυνήγι, όταν καταλαβαίνω κίνδυνο να ειδοποιήσω τους συντρόφους μου ότι υπάρχει κίνδυνος ή εισβολέας, όταν συμβαίνει απότομη αλλαγή των καιρικών συνθηκών, ή βρισκόμαστε σε άγνωστο ή εχθρικό έδαφος. Γενικά με τη φωνή μου  δίνω το στίγμα μου."

Χορός:  "Και τι είναι αυτό στο ποδαράκι σου;"

(Ενοχλημένος ο λύκος σηκώνεται και πλησιάζει μία μικρή).

Λύκος:  "Είναι δόκανο, να στο βάλω στο πόδι σου να δεις πως πονάει;"

Μικρή: "Όχι, όχι, αλλά γιατί στο βάλανε;"

(Μ' ένα μικρό λυγμό ο λύκος)

Λύκος: "Γιατί κάποιοι εγκληματίες έχουν στήσει δόκανα να με πιάσουν, να με σκοτώσουν, να πάρουν το κεφάλι μου, για να πάνε στο δασαρχείο να πάρουν λεφτά. Οι αχρείοι. Και ύστερα λένε εμένα άγριο... Αλλά την πληρώνουν τα μικρά αθώα, λυκάκια μου. Δεν ξέρουν και το νομίζουν για παιχνίδι….."

Χορός: "Συγνώμη κύριε λύκε. Εμείς δεν θα κάνουμε ποτέ κάτι τέτοιο. Τα μωρά σας θα' ναι ασφαλή".

Λύκος: "Σας ευγνωμονώ καλά μου παιδιά."

Χορός: "Γιατί δεν έχετε τρίχες παντού;"

Λύκος: "Είναι άνοιξη. Οι περισσότερες τρίχες μου πέφτουν την άνοιξη και ξαναβγαίνουν το φθινόπωρο, όταν έρχεται το κρύο για να με προστατεύουν."

Χορός: "Ναι, αλλά έχουμε ακούσει ότι ρημάζεις τα ελάφια και άλλα κοπάδια, ενώ έχεις χορτάσει. Αυτό δεν είναι κακία;"

Λύκος: "Αλήθεια είναι, αλλά δεν μπορείτε να το καταλάβετε. Αυτό το λέμε πλεονασματική θανάτωση ή σύνδρομο του κοτετσιού. Πράγματι σκοτώνω περισσότερα απ' ότι μπορώ να φάω, αλλά έχω ένστικτο ότι πρέπει να το κάνω για να διατηρήσω το οικοσύστημα σε ισορροπία. Πρέπει να φάω. Ο λύκος με μύγες δεν χορταίνει, ξέρει ο λαός σας.

 Κάνω και καλά αλλά δεν το λένε τα κανάλια σας. Δέστε στο 

https://www.videoman.gr/54410 πως λειτούργησα στο Γιελοστόουν. Αφήστε στο σοφό το λύκο να τα ρυθμίσει στο οικοσύστημα. Εσείς όπου βάζετε χέρι ….. μμμμ. πιπέρι στο στόμα μου."

Χορός: "Και για να βρεις τροφή, πηγαίνεις μακριά;"

Λύκος: "Ναι, περπατάω καθημερινά περίπου εικοσιπέντε χιλιόμετρα για να βρω την τροφή μου. Ο λύκος στη γειτονιά του αρνί δεν αρπάζει. Είναι η νοοτροπία μου. Γι' αυτό πηγαίνω μακριά. Από τα μετρημένα (πρόβατα) τρώει ο λύκος."

Χορός: "Και πώς τα καταφέρνεις να' σαι πάντα ικανός γι' αυτό;"

Λύκος: "Γυμνάζομαι πάντα. Θέλετε να σας δείξω την γυμναστική μου;"

Χορός: "Ναίαιαιααι....

Λύκος: "Ωραία σηκωθείτε και κάντε ότι και εγώ".

Χορός (σηκώνονται όλοι μαζί και κάνουν τις κινήσεις του σοφού κύριου Λύκου): "Μα για πες μας για τη ζωή σου και τα μικρά σου".

Λύκος: "Δεν ζω πολλά χρόνια. Περίπου δέκα. Όσο είμαι νέος δεν έχω ανάγκη κανένα. Ο λύκος έχει χοντρό σβέρκο για να κάνει τις δουλείες μόνος του... Όμως όταν γεράσω άστα να πάνε... Όταν γεράσει ο Λύκος γίνεται ρεζίλι των σκυλιών λένε οι παροιμίες σας. Ζω σε ομάδες που τις λένε αγέλες, συνήθως πέντε ως  έξη ζώα (ένα ως δύο ενήλικες, τρία ως έξη νεαρά άτομα και ένα ως τρία μονοετή κουτάβια), μερικές φορές μπορεί να' ναι δύο ή τρεις οικογένειες μαζί ή σπάνια μπορεί να φθάσουν και τα σαράντα άτομα. Θα μας δείτε να πηγαίνουμε σε μία γραμμή  πάνω στα χιόνια και γω σαν υπεύθυνος αρχηγός είμαι μπροστά απ' όλους για να πατάνε όλοι στα χνάρια μου και να μην κουράζονται. Έχουμε αρχές και ιεραρχία εμείς. Δεν είμαστε σκορποχώρι σαν και εσάς τους ανθρώπους... Διαλέγουμε για αρχηγό τον καλύτερο και όχι αυτόν που μας χαϊδεύει τα αυτιά. Είμαι ψυχούλα. Όταν δω άνθρωπο να υποφέρει από τη μοναξιά πάω και του κάνω παρέα. Δέστε τη ταινία χορεύοντας με τους λύκους για να καταλάβετε….".

Χορός: "Και τα μικρά σου πώς μεγαλώνουν;"

Λύκος: "Κατ' αρχήν με τη λύκαινα μου σχεδόν κάθε χρόνο τον Μάρτη ζευγαρώνουμε και μετά από ενάμιση με δύο μήνες αποκτούμε τέσσερα ως έξη χαριτωμένα κουταβάκια. Στην αρχή είναι πολύ μικρά και τυφλά, ζυγίζουν σχεδόν μισό κιλό. Ανοίγουν τα ματάκια τους στις δέκα μέρες περίπου και βγάζουν δοντάκια σε ένα μήνα. Τα πολύ θαρραλέα σε είκοσι μέρες φεύγουν απ' το λημέρι τους και σε πενήντα μέρες μπορούν να ξεφύγουν από επικίνδυνες καταστάσεις. Μετά από δύο χρόνια είναι ικανά τα νέα μέλη να κάνουν την δική τους οικογένεια και τότε έρχεται η στιγμή να μας αποχωριστούν και να κοιτάξουν μόνοι τους την ζωή τους. Όχι σαν και εσάς που σας ταΐζουν οι γονείς σας μια ζωή και δεν το κουνάτε από το σπίτι των γονιών σας..."

Χορός: "Και δεν δεχόσαστε ξένα άτομα στην ομάδα σας. Τόσο κλειστή κοινωνία είσαστε;"

Λύκος: "Όταν χάσουμε ένα ενήλικο αρσενικό επιβήτορα, τον αντικαθιστούμε με ένα νεότερο, που δεν μπορεί να με αμφισβητήσει, για να μην χαλάσουμε τις σχέσεις μας... Σκληρός, αλλά ξεκάθαρος νόμος..."

Χορός: "Είσαι πολύ μονοκόμματος."

Λύκος: "Εγώ θα το έλεγα σταθερός, ασυμβίβαστος. Ο λύκος κι αν εγέρασε και άλλαξε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη του άλλαξε μήτε την κεφαλή του. Όχι σαν εσάς που συνέχεια αλλάζετε γνώμες..."

Λύκος: "Για να σας αποχαιρετίσω ξέρετε για μένα κανένα τραγουδάκι;"

Χορός: "Ναι το μαύρος λύκος και κακός, του πατέρα του καημός."

Λύκος: "Με βλέπετε ακόμα σαν κακό;"

Χορός: "Όχιιιιιιι...."

Λύκος: "Ε, τότε θα λέτε. Ξανθός λύκος και καλός, του πατέρα του ο παινεμός. Άντε πηγαίνετε να πείτε και στα άλλα παιδάκια ότι ο λύκος είναι καλός. Και μιας και γνωριστήκαμε ελάτε να φιληθούμε πριν αποχωριστούμε."

Τι το' θελε ο μαύρος ο καλός ο  λύκος να το πει. Έτρεξαν όλα τα πιτσιρίκια να τον χαϊδέψουν και τον έριξαν κάτω.

Του τραβούσαν τα αυτιά, του χάιδευαν την γούνα. Όμως ο Καλός ο λύκος χαιρότανε που τα μικρά πέρασαν τόσο καλά μαζί του. Και αυτά με τη σειρά τους πάντα ρωτούσαν τις δασκάλες τους: "Τι κάνει ο Καλός  κύριος Λύκος;"

Αντί επιλόγου:

   Με αυτά που έκανε και είπε ο λύκος ήρθε η ώρα να φύγει για τα λημέρια του, για να συναντήσει την αγέλη του. Ήθελε να ευχαριστήσει το Γιώργο, το Θέμη, το Μιχάλη, την Αφροδίτη, τη Μαρία, την Ιωάννα τη μικρή, τη Ιωάννα τη μεγάλη που βοήθησαν το λύκο να εξελιχθεί.  

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

·        https://www.callisto.gr/wildlife/lykos.

·        dim-stanou.chal.sch.gr/kindinoi.htm

·        https://www.videoman.gr/54410.

·        www.env-edu.gr/Chapters.aspx?id=91

·        www.arcturos.gr/animals/lykos/