Ευδοκία Παπαδοπούλου: Η Πόντια sniper που πέρασε στην αιωνιότητα.

Ο εχθρός προ των πυλών

Ευδοκία Παπαδοπούλου

Η Πόντια sniper που πέρασε στην αιωνιότητα

   Στη ζωή μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις. Οφείλεις μόνο σ’ 'αυτούς που σου 'δωσαν το "ζην" και σ' αυτούς που σε δίδαξαν το "ευ ζήν". Έρχεται ψυχοσάββατο. Η ημέρα των ψυχών. Η αδελφή μου θα φτιάξει κόλλυβα. Εγώ κάτι πρέπει να κάνω γι' αυτούς που με μεγάλωσαν. Από τότε που ο θείος Μίμης Τσελεπίδης στην Αγροσυκιά με παρακάλεσε να γράψω την ιστορία της Χάρσερας πέρασα πολλά βράδια να ερευνώ, να σκέφτομαι και να ανακαλύπτω συνεχώς καινούργια στοιχεία, σαν ένα αόρατο χέρι να με καθοδηγεί. Πολλοί Χαρσερέτες πήγαν στη Ρωσία στα τέλη του 19^ου αιώνα για να αναζητήσουν έναν αέρα ελευθερίας από το ζυγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

   Αρκετοί κατηγορήθηκαν αδίκως σαν εχθροί της Σοβιετικής Επανάστασης, τους οποίους μετά από έρευνα τους κατέγραψα. Είπα να κλείσω την έρευνα μου γιατί με πήρε η βαθιά νύκτα και να κλείσω τα μάτια μου.

Και τότε σαν να ήταν που είπε με παράπονο ο Ουρανός.

« Και για αυτό το κόκκινο λουλούδι του αίματος σου τίποτα?»

« Και ποιό είναι αυτό που δεν το ξέρω», απάντησα με απορία.

« Να… σου αφήνω αυτό το φάκελο»,

Είπε και με μιας χάθηκε η φωνή που με παράπονο με πρόσταζε. Ανασηκώθηκα από το κρεβάτι και αξημέρωτα έτρεξα στον υπολογιστή. Είχα μήνυμα. Το άνοιξα και άρχισα να το διαβάζω…..

Ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις…

Ευδοκία Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου

   Ξαδέλφη του παππού μου. Κόρη Χαρσερέτη. Ελεύθερος σκοπευτής. Γεννημένη το 1921. Ο εχθρός ήταν προ των πυλών. Σκοτώθηκε στις 8 Ιουνίου του 1943. Ποιος είδε τη ταινία που προέρχεται από το πεζογράφημα του Γουίλιαμ Κρεγκ,  το 1973 «Enemy at the Gates.: The Battle for Stalingrad» ο οποίος περιγράφει τα γεγονότα της Μάχης του Στάλινγκραντ από το 1942 ως το 1943 και δε θέλει να την δει ξανά και ξανά?. Η ταινία βασίζεται σε μια μονομαχία που αναφέρεται στο βιβλίο, η οποία αναπτύχθηκε ανάμεσα στο θρυλικό Σοβιετικό ελεύθερο σκοπευτή Βασίλι Γκριγκόριεβιτς Ζάιτσεφ και το Γερμανό αντίστοιχό του, Ταγματάρχη Έρβιν Κένιχ, καθώς παρενοχλούν ο ένας τον άλλο κατά τη διάρκεια της μάχης.

Γράφει ο Όλεγκ  Καμίνσκυ στο άρθρο του. «Ήρωες και θύματα του πολέμου του ελεύθερου σκοπευτή»:

«Η μάχη που έδινε ο Κόκκινος Στρατός μέσα στις πόλεις εναντίων των Χιτλερικών στρατευμάτων δημιούργησε την ανάγκη να εκπαιδευτούν γρήγορα ελεύθεροι σκοπευτές. Η προσφορά τους στη νίκη ανεκτίμητη. Από το συνολικό αριθμό 19.932 ελεύθερων σκοπευτών που εκπαιδεύτηκαν σκότωσαν στο μέτωπο  216.640 φασίστες. Σε αυτή την περίπτωση, η απώλεια των ελεύθερων σκοπευτών της NKVD αντιπροσώπευαν 1.158 άτομα (375 σκοτώθηκαν, 770 τραυματίστηκαν και 13 αγνοούμενοι).

   Το καλοκαίρι του 1941 από τo Τσετσενικό Δημόσιο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο (ЧИГПИ) προωθήθηκαν στο μέτωπο 50 άτομα ως υπερασπιστές του πατρίου εδάφους και μετά από ένα εξάμηνο ακόμα τρεις. Μεταξύ των πρώτων καθηγητών, του προσωπικού και των μαθητών που προωθήθηκαν στο μέτωπο ήταν οι: V.V. Zhivotov, V.A. Zhuravsky, V.M. Kondratyev, P.I. Pakhomov, V.K. Radchenko, E.K. Popandopoulo, J.A. Smirnov, S.S. Troyan, A.N. Filatov, A.T. Cherkunov, P.A Shevchenko, I.D. Sherman, A.I. Rudnev, V.E. Gamorkin. 

   Τον Δεκέμβριο του 1941 οι 24 καλύτερες σπουδάστριες της Κομσομόλ του ЧИГПИ, οι οποίες είχαν ολοκληρώσει  τα μαθήματα για ελεύθερους σκοπευτές, συμπεριλαμβανομένης της Ε. Παπαδοπούλου, που ήταν αρχιλοχίας και μέλος της Κομσομόλ (CHIGPI), αναχώρησαν ως μέρος του τάγματος μάχης  προς το μέτωπο.

   Εντός μιας μικρής χρονικής περιόδου παραμονής στο μέτωπο η σπουδάστρια του CHIGPI Yevdokia Popandopulo σκότωσε 15 φασίστες. Στο μέτωπο του Βόρειου Καυκάσου στις 8 Ιουνίου στην περιοχή του Krymskaya οι ελεύθεροι σκοπευτές της 7ης ταξιαρχίας τυφεκιοφόρων έχουν χάσει μόλις τέσσερις ελεύθερους σκοπευτές, όλα κορίτσια: την αρχιλοχία Ευδοκία Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, την αρχιλοχία Barbara Lukyanovna Glushko, την υποδεκανέα Josephovna Zubkov και τη  υποδεκανέα Nadine Mukhin.

   Η Ευδοκία ειδοποιήθηκε ότι έχει εντοπιστεί παρά όλα αυτά δεν εγκατέλειψε τη θέση της. Πριν σκοτωθεί η ίδια είχε σκοτώσει 15 Γερμανούς. Μία ημέρα πριν σκοτωθεί η φοιτήτρια της Ρωσικής φιλολογίας Ευδοκία έγραψε προς τη περιφερειακή επιτροπή της Κομσομόλ:

«Αν ξέρατε πόσο πολύ αγαπώ τη ζωή, τα βιβλία, και τη μελέτη, αυτό που κάνω τώρα μου στοιχίζει. Και μόλις το θυμάμαι πάντα, θέλω να ασχοληθώ γρήγορα με τους εχθρούς μου, να τους νικήσω, να τους χτυπήσω και να νικήσω, για να επιστρέψω πίσω στην παλιά ζωή μου».

   Η θεία Ευδοκία έπεσε υπέρ πατρίδας. …

   Ότι τῇδε κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι…..

   Και συ ξένε όταν επισκεφθείς το πολιτικό νεκροταφείο του Κριμσκ, άφησε στο μνήμα της μαζί με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και ένα βιβλίο να τη συντροφεύει τα κρύα βράδια του χειμώνα, μιας και οι συγγενείς της βρίσκονται στα ξένα. Θα το βρεις εύκολα μιας και το φροντίζουν μαθητές. Και κείνη από ψηλά να‘ σαι σίγουρος ότι θα σου χαμογελάει, με αυτό το χαμόγελο της Ποντιακής αδούλωτης ψυχής της.

   Ευλογημένος αυτός που πριν φύγει απ' τη ζωή ξεπληρώνει τα χρέη του. Σ' όσους με μεγάλωσαν με απέραντη αγάπη και πίστη στις αρχές της ψυχής τους στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, το πόνημα που ετοιμάζω για τη Χάρσερα της Αργυρούπολης στο Πόντο είναι το ελάχιστο αντί μιας ευχαριστίας. Και σε όσους ταξίδεψαν σε άλλους κόσμους ένα αναμμένο κερί για την ψυχή τους….

           Την ημέρα των ψυχών...

            Βασίλης Κωνσταντινίδης.

            Μελος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών