Περσία - Persia

Ακολουθώντας τα βήματα των Μυρίων και του Αλέξανδρου.

Γεννημένος σε ένα τόπο τον Πειραιά είναι αδύνατον να μην αισθανθείς την ιστορικότητα αυτής της Γης. Της Αττικής Γης. Εκεί που κρίθηκε ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός. Στους βάλτους του Μαραθώνα το 490 π. Χ και στα στενά της Σαλαμίνας το 480 π.Χ. Πόσο μάλλον που από το σπίτι μου στο Κερατσίνι αγνάντευα την Ψυτάλλεια, και όταν κατεβαίνω στον Πειραιά με καλημερίζει πάντα το άγαλμα του Ναυμάχου Θεμιστοκλή.

Μοιραία σου έρχονται στον νου τα ξενικά ονόματα Κύρος, Δαρείος, Ξέρξης, Μαρδόνιος ανάμεσα στα ελληνικά Αριστείδης, Αισχύλος, Κυναίγειρος, Μιλτιάδης, Φειδιππίδης. Ύστερα και στο σχολείο ασχολούμασταν ένα ολόκληρο χρόνο με την Κύρου Ανάβαση: Δαρείου και Παρυσάτιδος γίγνονται παίδες δύο…. 

Μεγαλώνοντας ο πανδαμάτωρ  χρόνος συνετέλεσε ώστε να φύγουν οι εχθρικές διαθέσεις προς τους Πέρσες και να αντικατασταθούν από μια προσμονή να γνωρίσω την χώρα τους. Εκεί που ο «συμπατριώτης παππούς μου» Ξενοφών εκλέχτηκε αρχηγός των Μυρίων μετά την ήττα του Κύρου στην μάχη της Κούναξα το 401 π.Χ,  με σκοπό να τους οδηγήσει πίσω στην Ελλάδα ανάμεσα στα αφιλόξενα βουνά και τις εχθρικές φυλές. Ύστερα και ο Αλέξανδρος Φιλίππου κυνηγώντας τον Δαρείο Γ΄ έφτασε όπως λέει και ο ποιητής Καβάφης ως τον Ινδό διαδίδοντας την ελληνική λαλιά.

Το 2002 ήρθε η στιγμή να πραγματοποιήσω το μαθητικό μου όνειρο. Να επισκεφθώ την Περσία, την χώρα των Αχαιμενιδών, να ‘ρθω σε επαφή με τους πολύ ευγενικούς κατοίκους της και τον Περσικό Πολιτισμό. Ήμουνα εξ’ άλλου Yunnan λέξη κλειδί που άνοιγε όλες τις πόρτες. Ακούγοντας την καταγωγή μας (Yunnan) ο ακούραστος ξεναγός στην Περσέπολη μας εξηγούσε με τις ώρες για να μας ευχαριστήσει αναγνωρίζοντας το κοινό μακρινό μας παρελθόν.

Αλλά και όπου αλλού πήγαμε ο ίδιος σεβασμός προς το πρόσωπο μας. Ήμασταν οι κληρονόμοι ενός ένδοξου πολιτισμού. Έστω και αν οι σύγχρονοι εμείς δεν το αξίζουμε. Οι πόλεις εντυπωσιακές ανατολίτικες, αλλά φιλόξενες. Όμως το Bam μια πόλη 22 αιώνων προστατευμένη από την Unesco, το 2003 καταστράφηκε από σεισμό, έτσι το φιλμάκι είναι και μια απόδοση τιμής σε ένα μνημείο που το πρόλαβα ΠΡΙΝ…. 

Φεύγοντας πήρα μαζί μου εκτός από τις εικόνες του Ισφαχάν, του Κερμάν, του Σιράζ, του Γιαζντ, του Χαμαντάν και την εικόνα του ναού των Ζωροαστρών, αρχαίας θρησκείας των Περσών με την ελπίδα στην περιοχή να νικάει πάντα το πνεύμα του Αχούρα Μάσδα (του Καλού) αυτό του Αριμάν (του Κακού).

 Επιτέλους αξιώθηκα να ακολουθήσω τα βήματα των Μυρίων και του Αλέξανδρου….

Δαρείου και Παρυσάτιδος γίγνονται παίδες δύο….