Στις γειτονιές του Μοντεβιδέο

      Το Μοντεβιδέο είναι η πρωτεύουσα της Ουρουγουάης.

      Το όνομά της η χώρα το πήρε από τους Ινδιάνους Ουρουάνι και τον κυριότερο ποταμό που την διατρέχει: τον ποταμό Ουρουγάη που σημαίνει στην γλώσσα τους το ποτάμι των χρωματιστών πουλιών.

      Μια χώρα που διατρέχεται από ποτάμια: τον Ουρουγουάη, τον Ρίο ντε λα Πλάτα, τον Νέγκρο και βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. 

      Μια χώρα στρυμωγμένη ανάμεσα στους γίγαντες της Νότιας Αμερικής, την Αργεντινή και την Βραζιλία, μια χώρα με ελάχιστο πληθυσμό γύρω στα 4 εκατομμύρια και  είναι ίσως πιο γνωστή για τους ποδοσφαιριστές της.

      Η Ουρουγουάη είναι  λοφώδης χωρίς βουνά (το πιο ψηλό της σημείο είναι 501 μέτρα στους λόφους Γκράνδε), με κλίμα ήπιο και εύκρατο, μα με πολλές βροχές (900 χλστ.) και με απέραντα λιβάδια και βοσκοτόπια.

  

      Οι πιο πολλοί κάτοικοί της είναι λευκοί: κυρίως ιταλικής καταγωγής, υπάρχουν  όμως μαύροι, λίγοι  καθαρόαιμοι ινδιάνοι και μιγάδες – οι αποκαλούμενοι μεστίσος (αποτέλεσμα επιμειξίας λευκών και ινδιάνων).

      Η Ουρουγουάη ήταν η χώρα πρότυπο από οικονομικής πλευράς μέχρι να έρθει και σ’ αυτούς η οικονομική καταιγίδα. Τότε οι εύπορες οικογένειες ξεπούλησαν τα πάντα για να επιβιώσουν.

  

      Η Ουρουγουάη «ανακαλύφθηκε» για πρώτη φορά από τους Ισπανούς θαλασσοπόρους, έγινε Ισπανική αποικία και συμμετείχε στους πολέμους της ανεξαρτησίας των Ισπανικών αποικιών της Αμερικής το 1811. Από τότε η χώρα ταλαιπωρείται από πολιτική αστάθεια και είναι γνωστό ότι από το 1962-63 για μα δεκαετία αναπτύχθηκε εδώ το κίνημα των Τουπαμάρος, που έγιναν γνωστοί για την πολιτική δράση τους με βίαιο τρόπο.

Μοντεβιδέο

      Το Μοντεβιδέο ιδρύθηκε το 1726 από τους Ισπανούς στην περιοχή του Ρίο ντε λα Πλάτα (ασημένιος ποταμός) για να αντιταχθούν στους Πορτογάλους που είχαν καταστήσει την Κολόνια το 1680 ισχυρό οχυρό λιμάνι και κέντρο λαθρεμπορίου.

      Η προέλευση του ονόματος Μοντεβιδέο έχει δύο διαφορετικές εκδοχές: στα πορτογαλικά σημαίνει βουνό βλέπω εγώ, ενώ στα ισπανικά το έκτο βουνό από ανατολικά προς δυτικά.

      Η πόλη που συναντάς τα παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα, με τα κτίρια Αρτ Νουβό και Αρτ Ντεκό να της δίνουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Η Θιουδάδ Βιέχα (παλιά πόλη) είναι γεμάτη από αποικιακή αρχιτετονική αλλά και κοβερτίλλος, δηλαδή παλιά αρχοντικά που τώρα έχουν μετατραπεί σε άθλιες κατοικίες.

      Στην πόλη διακρίνεις μια σειρά από υπέροχα κτίρια και μνημεία του 19^ου και των αρχών του 20^ου αιώνα. Το μεγαλοπρεπές Παλάθιο Λεχιστλατίβο που είναι σήμερα η έδρα της Εθνοσυνέλευσης, κατασκευάστηκε από το 1908 έως το 1925.

      Η Πλάθα Κονστιτουθιόν με τον καθεδρικό ναό του 1804 και το παλιό Δημαρχείο. Η Πλάθα Ιντιπεντένθια με το άγαλμα του λαϊκού ήρωα Αρτίγκας, το Μαυσωλείο του Αρτίγκας, το θέατρο Σολίς, τα μνημεία Ντιλτζέντσια και Καράκα, το γήπεδο της Πενιαρόλ, όπου έγινε το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου είναι μνημεία που πρέπει να δεις πριν αναχωρήσεις από τη χώρα.

  

      

      Την ανακαινισμένη αγορά του 19^ου αιώνα, την Μερκάδο ντελ Πουέρτο  θα την επισκεφθείς για να δοκιμάσεις τα νοστιμότατα ψητά κρέατα που σερβίρονται εκεί. Προσπάθησε να συναντήσεις κάποιον ομογενή Έλληνα από τους λίγους που παρέμειναν (κάπου 600), όταν κυρίως κάποιοι Κεφαλλονίτες αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη εδώ όταν η χώρα άκμαζε. Η Ελληνική κοινότητα  διαθέτει σχολείο και εκκλησία.

      Α…!!, στο τέλος  της περιήγησης σου πήγαινε οπωσδήποτε σε κάποια από τις παραλίες της πόλης όπως στην Κοστενέρα (μαύρη πλαγιά), τη Κοράσκο, τη Μιραμάρ, την Μπογκίτος. Φυσικά θα’ ταν μεγάλο λάθος αν δεν πάρεις μια ιδέα από το μουσικό και χορευτικό ταμπεραμέντο των κατοίκων της πόλης. Είναι πολύ πιθανό να συναντήσεις στους δρόμους της πόλης μια αυτοσχέδια παράσταση χορευτών και μουσικών.

  

     

      Αν παρ’ όλα αυτά είσαι άτυχος το El Milongon προσφέρει παραστάσεις με  σκοπούς της μουσικής του Ρίο ντε λα Πλάτα.

ΧΑΡΤΗΣ