Ο ποταμός
Παραγουάης είναι ο πέμπτος σε μήκος ποταμός της Νότιας Αμερικής (2.500 χλμ.)
και ο κυριότερος παραπόταμος του Παρανά. Πηγάζει από την περιοχή Μάτο Γκρόσο
της Βραζιλίας και αποτελεί τμήμα του συνόρου μεταξύ της Αργεντινής και της
Παραγουάης, καθορίζοντας την ομώνυμη
χώρα.
Μαζί
με τους Πιλκομάγιο και Άλτο Παρανά δημιουργούν υποτροπικά δάση και όπου
απουσιάζουν αυτοί οι μεγάλοι ποταμοί στη
χώρα συναντώνται ημι-άνυδρα εδάφη. Η
χλωρίδα παρουσιάζει ποικιλία, αλλά ανησυχητικά μπορεί να δει ο επισκέπτης την
εξάπλωση της γνωστής και μη εξαιρετέας Monsanto.
Οι
κάτοικοί της Παραγουάης είναι συνήθως Μεστίσο (μιγάδες από Ισπανούς και
Ινδιάνους Γκουαρανί), αλλά υπάρχουν μαύροι, λευκοί και Ασιάτες.
Οι
Γκουαρανί ήταν φυλές ημι-νομαδικές που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή πριν
τους Ευρωπαίους κατακτητές Ισπανούς και Πορτογάλους. Οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι
είχαν προηγηθεί των Ισπανών, αλλά δεν παρέμειναν εκεί γιατί η χώρα δεν είχε
(όπως μέχρι τώρα) έξοδο στην θάλασσα,
συνεπώς δεν επέτρεπε την ανάπτυξη του εμπορίου.
Πάντως
από τότε δημιουργήθηκε φεουδαρχικό σύστημα αποικιακού τύπου, ενώ υπήρχαν
έντονες διαμάχες μεταξύ των εισβολέων γαιοκτημόνων (που είχαν την στήριξη του
βασιλιά της Ισπανίας) και των φτωχών ιθαγενών Γκουαρανί, κυρίως τον 18ο
αιώνα.
Πριν
από πολλά χρόνια είχα δει την ταινία «The Mission» (Αποστολή) με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο
και είχα γοητευθεί με το φυσικό περιβάλλον της χώρας αλλά και την πλοκή της
ταινίας, όταν κάποιοι Ιησουίτες μοναχοί έρχονταν σε αντιπαράθεση με την
Καθολική Εκκλησία υπερασπιζόμενοι τους ιθαγενείς Γκουαρανί. Έτσι θέλησα να
ταξιδέψω και να γνωρίσω άγνωστα μέρη στον ποταμό Παραγουάη και ομολογώ ότι
παρόλο που δεν είχε εντυπωσιακά τοπία όπως αλλού, το ταξίδι δεν με απογοήτευσε.
Μέσα
σ’ αυτόν τον έντονο αναβρασμό θα ακολουθήσει και ο πόλεμος της Τρίτης Συμμαχίας
(1865-1870) ο πιο αιματηρός στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Η Παραγουάη
επιτέθηκε στην Βραζιλία, η οποία μαζί με την Αργεντινή και την Ουρουγουάη είχαν
συστήσει συμμαχία. Ο Σολάνο Λόπεζ επειδή πίστευε ότι οι Παραγουανοί είχαν
στραφεί εναντίον του και ο ίδιος ήταν βυθισμένος στην παράνοια, την ανισορροπία
και την δίψα για αίμα, διέταξε την εκτέλεση χιλιάδων αθώων πολιτών. Ο πληθυσμός
εξοντώθηκε, η χώρα εδαφικά ακρωτηριάστηκε και από τις σφαγές διασώθηκε το ένα
τρίτο του πληθυσμού και από αυτό μόνο 20.000 έως 30.000 άντρες.
Μια
πραγματική γενοκτονία.
Ο
πληθυσμός της χώρας σήμερα είναι περίπου 6.500.000 εκατομμύρια, ανάμεσα τους
πάρα πολλά παιδιά, ενώ η έκτασή της 406
χιλ. τετρ. χιλιόμετρα.
Συνεπώς
είναι μια αραιοκατοικημένη χώρα. Οι κάτοικοι της αγαπούν την πολυχρωμία και
κάποιοι ασχολούνται με την αγγειοπλαστική και την κατασκευή και ειδών λαϊκής
τέχνης και χειροτεχνημάτων.
Ασουνσιόν
Πρωτεύουσα
της Παραγουάης είναι η Ασουνσιόν, η οποία διαθέτει και λιμάνι πάνω στον ποταμό Παραγουάη.
Η Ασουνσιόν παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα αποικιακή αρχιτεκτονική κυρίως γύρω
από το Contra
Cultural
Manzana de la Rivera. Τα κτίρια γύρω απ’ αυτό είναι μεταξύ
του 1750 και μέχρι των αρχών του 20ου
αιώνα.
Αντιπροσωπευτικά
κτίρια και πλατείες αυτής της περιόδου είναι: το Προεδρικό Μέγαρο, η πλατεία
της Ουρουγουάης, η πλατεία των Ηρώων με το Πάνθεον (δεν θα τους λέγαμε και όλους
ήρωες όπως τον Σολάνο Λόπες, τον Κάρλο Αντόνιο Λόπεζ κ.α., κάθε άλλο), το
Μερκάντο Κουάτρο (εμπορική αγορά), το Παλάτι της Ανεξαρτησίας όπου οι
Παραγουανοί το 1811 κήρυξαν την απόσχισή τους από το Ισπανικό στέμμα, ο παλιός
σιδηροδρομικός σταθμός και ο βοτανικός κήπος. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει το
λιμάνι της και οι εξοχικές κατοικίες των αριστοκρατών, γύρω από την πρωτεύουσα.
Κλείνοντας
το ταξίδι μου είχα μια άλλη ευτυχή συγκυρία. Η
Ασουνσιόν είναι υπέροχη και για τις διάσημες μουσικές νύχτες της, όπως
εξηγεί και το τραγούδι που ακούγεται στο βιντεάκι. Ακολουθώντας τον κανόνα ανακάλυψα
με την σειρά μου ένα διαφορετικό είδος αισθαντικής μουσικής: Το
λατινοαμερικάνικο που την δεκαετία του 1950 και 1960 μέσω διαφόρων μουσικών
σχημάτων επηρέασε και την δική μας μουσική.
ΧΑΡΤΗΣ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου