Ταξίδι στην Μεγάλη Πόλη των Αγγέλων άλλοτε και τώρα. Η Μπανκόγκ όπως την γνώρισα.

Κάποια στιγμή στα φοιτητικά μου χρόνια είχα διαβάσει τη νουβέλα του 1952  του Πιερ Μπουλ "Η γέφυρα του ποταμού Κβάι", που αργότερα έγινε από τον David Lean επικό φιλμ το 1957.

 

 

Η νουβέλα περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι βρετανοί αιχμάλωτοι στην Ταϊλάνδη κατασκευάζουν την γέφυρα του συγκεκριμένου ποταμού, πού βρίσκεται στην Σιδηροδρομική γραμμή της Μπούρμα το 1942- 43 για λογαριασμό του ιαπωνικού στρατού κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Το φιλμ αυτό χαρακτηρίστηκε σαν το 11ο καλύτερο βρετανικό φιλμ του 20ου αιώνα. Τεράστιοι ηθοποιοί όπως William Helden, Alec Guinnes, Jack Hawkins, Sessue Hayakewa και άλλοι, καταξιώνουν την σκηνοθεσία και την νουβέλα. Σας συνιστώ με την πρώτη ευκαιρία να δείτε αυτήν την βαθιά αντιπολεμική ταινία, πού είναι άκρως συγκρουσιακή σε επίπεδο προσωπικοτήτων και αξιών.

 

Αυτή λοιπόν η ταινία αποτυπώθηκε στη μνήμη μου και ήθελα να επισκεφτώ εκείνη την τοποθεσία. Κι αν κάτι πάρα πολύ επιθυμείς η ζωή θα στο δώσει!!! Όταν έπιασα δουλειά στην Ολυμπιακή αποφάσισα το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι, μαζί με ένα ζευγάρι συναδέλφων τον Μιχάλη και την Μαίρη να είναι στην Μεγάλη Πόλη των Αγγέλων. Αν δεν ξέρετε ποιά είναι  αυτή η πόλη να σας διευκολύνω. 

Μήπως  την ξέρετε σαν Αναπαυτήριο Θειικών Πετραδιών? 

Μήπως σαν Καταφύγιο των Θεών και Τόπος Μεταψυχωμένων Πνευμάτων?

Όλα αυτά τα ονόματα κι άλλα πέντε ακόμα προσδιορίζουν την ίδια πόλη. Την πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης Μπανγκόκ. Τότε η Ολυμπιακή πέταγε στην Σιγγαπούρη. Μέσω αυτής την επισκέφθηκα. Όταν πετάς πάνω από την χώρα αντιλαμβάνεσαι το πόσα πολλά ποτάμια την διασχίζουν.

 

Δεν αισθάνεσαι όμως την υγρασία σε συνδυασμό με την ζέστη που σε εξοντώνει. Ούτε φυσικά το ότι μπορεί σε μια στιγμή να γίνεις παπί από μια υποτροπική βροχή και μέσα σε μισή ώρα ο ήλιος να σου στεγνώσει όλα τα ρούχα που φοράς πάνω σου. 

Αλλά ας είναι!!!

Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση δίνοντας πρώτα μερικές πληροφορίες για την χώρα.

Η χώρα.

 

Βρίσκεται στο κέντρο της Ινδοκινέζικης Χερσονήσου, στην Νοτιοανατολική Ασία και εκτείνεται σε 513.120 τετραγωνικά χιλιόμετρα με πληθυσμό σχεδόν 70 εκατομμύρια. Η χώρα συνορεύει στα βόρεια με την Μιανμάρ και το Λάος, στα ανατολικά με το Λάος και την Καμπότζη, στα νότια βρέχεται από τον Κόλπο της Ταϊλάνδης και συνορεύει με την Μαλαισία, και στα δυτικά βρέχεται από  την Θάλασσα του Ανταμάν και συνορεύει με το άκρο της Μιανμάρ. Η Ταϊλάνδη μοιράζεται επίσης θαλάσσια σύνορα με το Βιετνάμ στα νοτιοανατολικά και με την Ινδονησία και την Ινδία στα νοτιοδυτικά. Η Μπανγκόκ είναι η πρωτεύουσα της και η μεγαλύτερη πόλη του έθνους. 

Ομιλούνται όπως είναι φυσικό πολλές διάλεκτοι και οι κυριότερες Εθνικές ομάδες είναι:

• 37% Thai (Κεντρική Ταϊλάνδη),

• 25% Ταϊλανδέζικο Λάο (Βορειοανατολική Ταϊλάνδη),

 • 8% Lanna (Βόρεια Ταϊλάνδη),

 • 8% Dambro (Νότια Ταϊλάνδη),

 • 10% Ταϊλανδοί Κινέζοι,

 • 3% Χμερ,

 • 2% Karen (Δυτική Ταϊλάνδη), κ.αλλ.

Η επικρατούσα Θρησκεία είναι κατά το..

93,5% ο Βουδισμός, 

5,4% το Ισλάμ, 

1,13% ο Χριστιανισμός. 

Οι άνθρωποι όσο ταλαιπωρημένοι και αν είναι θα σου χαμογελάσουν αν και συ τους καλημερίσεις!!!

Και η ιστορία της….

Οι λαοί του Τάι μετανάστευσαν από την νοτιοδυτική Κίνα στην ηπειρωτική Νοτιοανατολική Ασία από τον 11ο αιώνα. Ινδικά βασίλεια όπως το Mon, η Αυτοκρατορία των Χμερ και τα κράτη της Μαλαισίας κυβέρνησαν την περιοχή, επιτίθονταν  σε  Ταϊλανδικά βασίλεια όπως τα βασίλεια του Ngoenyang, Sukhothai (1238–1448), Lan Na και Ayutthaya, (1351–1767), τα οποία επίσης συναγωνίζονταν το ένα το άλλο. Η ευρωπαϊκή επαφή ξεκίνησε το 1511 με μια πορτογαλική διπλωματική αποστολή στην Ayutthaya (Αγιουτχάγια), η οποία έγινε περιφερειακή δύναμη στα τέλη του 15ου αιώνα. Η Ayutthaya έφτασε στο αποκορύφωμά της  κατά τον 18ο αιώνα, μέχρι που καταστράφηκε στον πόλεμο της Βιρμανίας-Σιάμ.

 Αργότερα ιδρύθηκαν τα βραχύβια βασίλεια Thonburi (1767–1782) και Rattanakosin (6 April 1782). Το 1782 ο Βούδας Γιόντφα Τσουλαλόκε, έγινε ο πρώτος μονάρχης της σημερινής δυναστείας Τσάκρι. Σε όλη την εποχή του δυτικού ιμπεριαλισμού στην Ασία, το Σιάμ παρέμεινε το μόνο έθνος στην περιοχή που απέφυγε τον αποικισμό από ξένες δυνάμεις, αν και συχνά αναγκαζόταν να εκχωρήσει εδάφη, εμπορικές και νομικές παραχωρήσεις σε άνισες συνθήκες.

Το σιαμαίο σύστημα διακυβέρνησης συγκεντρώθηκε και μετατράπηκε σε μια σύγχρονη ενιαία απόλυτη μοναρχία κατά τη βασιλεία του Τσουλαλόνγκκορν. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Σιάμ τάχθηκε στο πλευρό των Συμμάχων, μια πολιτική απόφαση που λήφθηκε με σκοπό την τροποποίηση των άνισων συνθηκών. Μετά από μια αναίμακτη επανάσταση το 1932, έγινε συνταγματική μοναρχία και άλλαξε την επίσημη ονομασία της σε Ταϊλάνδη, και έγινε σύμμαχος της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα υπό τον Στρατάρχη Σαρίτ Θαναράτ αναβίωσε τον ιστορικά σημαντικό ρόλο της μοναρχίας στην πολιτική. Η Ταϊλάνδη έγινε κύριος σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών και έπαιξε αντικομμουνιστικό ρόλο στην περιοχή ως μέλος του αποτυχημένου SEATO, αλλά από το 1975 προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις με την κομμουνιστική Κίνα και τους γείτονες της Ταϊλάνδης.

Εκτός από μια σύντομη περίοδο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η Ταϊλάνδη εναλλάσσεται περιοδικά μεταξύ δημοκρατίας και στρατιωτικής διακυβέρνησης. Από τη δεκαετία του 2000, η χώρα έχει παγιδευτεί σε μια συνεχή σφοδρή πολιτική σύγκρουση μεταξύ υποστηρικτών και αντιπάλων της Ταξίν Σιναουάτρα, η οποία οδήγησε σε δύο πραξικοπήματα (το 2006 και το 2014), μαζί με τη θέσπιση του τρέχοντος συντάγματός της στις 6 Απριλίου του 2017, μια ονομαστικά δημοκρατική κυβέρνηση μετά την Ταϊλάνδη το 2019. Από το 2019, είναι ονομαστικά κοινοβουλευτική συνταγματική μοναρχία. Στην πράξη, ωστόσο, τα δομικά πλεονεκτήματα στο σύνταγμα έχουν εξασφαλίσει την εξουσία του στρατού.

Η Ταϊλάνδη είναι μια μεσαία δύναμη στις παγκόσμιες υποθέσεις και ιδρυτικό μέλος του ASEAN και κατατάσσεται πολύ ψηλά στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης. Έχει την δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στη Νοτιοανατολική Ασία και την 22η μεγαλύτερη στον κόσμο. Η Ταϊλάνδη έχει ταξινομηθεί ως μια πρόσφατα βιομηχανοποιημένη οικονομία, με κορυφαίους κλάδους την μεταποίηση, την  γεωργία και τον τουρισμό.

Έτσι η Ταϊλάνδη ιστορικά γνωστή παλαιότερα και ως Σιάμ, σήμερα  είναι επίσημα το Βασίλειο της Ταϊλάνδης,

Τι είδα το μακρινό 1986….

Όταν προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο της Μπανγκόγκ που φτιαχνόταν ακόμα, κατάλαβα γρήγορα τι σήμαινε τρίτος κόσμος… Πανύψηλα και πανάκριβα ξενοδοχεία ανάμεσα σε παράγκες στις φτωχογειτονιές. Ανισότητα παντού. Οι πλούσιοι και απέναντι τους οι φτωχοί.

 

 

Πουθενά η μεσαία τάξη χαρακτηριστικό της Ευρώπης. Πορνεία παντού αρκεί να διαθέτεις το διαβατήριο. Το χρήμα!!! Η περιήγηση της πόλης ξεκίνησε από το υπέρλαμπρο βασιλικό παλάτι, το οποίο καλύπτει έκταση περίπου 220.000 τετραγωνικών μέτρων.

Το Μεγάλο Παλάτι.

Όπως η Αγγλία έχει το Μπάκιγχαμ έτσι και η Μπανγκόκ έχει το Grand Palace, την κατοικία του βασιλιά από το 1782! Τα κτίρια είναι εντυπωσιακά και βεβαίως παρουσιάζουν μία εικόνα πολυτέλειας αλλά και παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κτιρίων τα οποία βρίσκονται δίπλα στον ναό Wat Phra Kaeo (Σμαραγδένιος Βούδας). Το ντύσιμο πρέπει να είσαι σχετικά συντηρητικό, όπως και σε όλους τους βουδιστικούς ναούς της Ταϊλάνδης. Στην είσοδο νοικιάζουν ρούχα σε περίπτωση που δεν έχεις πάει κατάλληλα ενδεδυμένος!!!

Μέσα από τα λευκά τείχη του Παλατιού βρίσκονται πολλά κτίρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, ναοί με επίχρυσους δράκους, αγάλματα θεοτήτων και τοιχογραφίες που με άφησαν άναυδο.

 

Ακολούθησε η επίσκεψη στον ναό του Σμαραγδένιου Βούδα, ο οποίος πήρε το όνομά του από το στολισμένο με σμαράγδια και άλλα πολύτιμα πετράδια άγαλμα του καθιστού Βούδα (από νεφρίτη) που βρίσκεται στο εσωτερικό του.

 

Στη συνέχεια πήγα στον τεράστιο ναό του Ξαπλωμένου Βούδα (Wat Pho), που στεγάζει το μήκους 45 μέτρων και ύψους 15 μέτρων χρυσό άγαλμα του Βούδα.

Ο ξαπλωμένος Βούδας αναπαριστά το πέρασμα του στην Νιρβάνα, δηλαδή στο θάνατο. Στα πόδια του υπάρχουν 108 διαφορετικές εικόνες με τα χαρακτηριστικά του Βούδα. Ο ναός αυτός είναι και το κέντρο της παραδοσιακής ταϊλανδέζικης ιατρικής. Τέλος, έκανα βόλτα με καραβάκι της γραμμής στον ποταμό Τσάο Πράγια  και σταμάτησα να δω τον επιβλητικό Ναό της Αυγής στις όχθες του, που αποτελεί ορόσημο της πόλης.

 

Ο ναός Wat Arun

Ο ναός της Αυγής, όπως λέγεται είναι ένας εντυπωσιακός βουδιστικός ναός που βρίσκεται δίπλα στον Chao Phraya (τον ποταμό των Βασιλιάδων) στην περιοχή Thonburi. Οι βουδιστικού ναοί στην Ταϊλάνδη είναι χιλιάδες, ωστόσο ο συγκεκριμένος δικαιωματικά συμπεριλαμβάνεται στην λίστα με όσα αξίζει να δει  κανείς στην Μπανγκόκ. Εντυπωσιακός, ιδίως την ώρα του ηλιοβασιλέματος που οι αποχρώσεις του κόκκινου πέφτουν αρμονικά στον ψηλότερο «πύργο» του, ο οποίος είναι 79 μέτρα!!! Το βράδυ φωτίζεται και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός.

Άλλο ενδιαφέρον σημείο για να επισκεφτεί κανείς είναι το Εθνικό Μουσείο. Το κτίριο που το στεγάζει είναι του 1782 και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ενδιαφέροντα μουσεία στη Νοτιοανατολική Ασία.

Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η Εθνική Πινακοθήκη που παρουσιάζει έργα ταϊλανδέζων καλλιτεχνών. Μου είχε προξενήσει αρκετά μεγάλη εντύπωση και επισκέφτηκα τελικά την Φάρμα των φιδιών ή αλλιώς το Ινστιτούτο Παστέρ, όπου εκτρέφονται φίδια για να χρησιμοποιούν το δηλητήριό τους για την παρασκευή φαρμάκων.

 

Πολύ εντυπωσιακός είναι και ο μαρμάρινος ναός πού κατασκευάστηκε την περίοδο βασιλείας του Ράμα V. Τα μάρμαρα μεταφέρθηκαν από την Καρρέρα της Ιταλίας.

Σε μία τόσο μεγάλη πόλη είναι αυτονόητο ότι μπορεί να βρεις πάρα πολλά ενδιαφέροντα σημεία ανάμεσα σε αυτά την Αγορά των Κλεφτών, την κινέζικη συνοικία, ενδιαφέρουσες επαύλεις, πλωτές αγορές.

 

 

Έπρεπε όμως να βγω από την Μεγάλη Πόλη των Αγγέλων για να γνωρίσω την χώρα και έτσι κατά σειρά είδα: Την Ayutthaya, την γέφυρα του Ποταμού Κβάι,  μια φάρμα κροκοδείλων, ένα εκτροφείο ελεφάντων, την Πατάγια, τον κήπο των ρόδων.

 Η ιστορική πόλη της Ayutthaya.

 

Για πολλούς επισκέπτες της Ταϊλάνδης, η πόλη Ayutthaya είναι ένας από τους σημαντικότερους προορισμούς. Η Ayutthaya ήταν κάποτε η μεγαλύτερη πόλη στην Γη και τώρα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά τουριστικό αξιοθέατο στην Ταϊλάνδη. Η παλιά πόλη είναι εντυπωσιακά καλοδιατηρημένη, με μερικά από τα πιο σημαντικά κτίρια της πόλης να στέκονται ακόμα και το ένα τέταρτο των ιστορικών ναών της πόλης να χρησιμοποιείται ακόμα.

 

Πολλοί τουρίστες έρχονται στο Ayutthaya για να δουν τους ναούς του Wat Phra Keo και του Wat Mahathat. Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε την Ayutthaya είναι να πάτε με ποδήλατο, καθώς είναι εύκολο να περιηγηθείτε και μπορείτε να επιστρέψετε όποτε θέλετε, αν και εγώ την επισκέφτηκα σε μονοήμερη εκδρομή από την πρωτεύουσα. Η πόλη περικλείεται από ένα τείχος που περιβάλλει σχεδόν ολόκληρη την αρχαία πόλη.

Η γέφυρα του Ποταμού Κβάι. Εκδρομή στο Kanchanaburi.

 

Έφτασε όμως η στιγμή να επισκεφτώ την ζούγκλα όπου βρισκόταν και η γέφυρα του ποταμού που η ιστορία της με είχε συναρπάσει. Έπρεπε να πάω σε μονοήμερη εκδρομή από την πρωτεύουσα στο Kanchanaburi, μπαίνοντας για ένα τμήμα της διαδρομής σε πλοιάριο στην υποτροπική ζούγκλα και σταματώντας σε μαγαζιά που μπόρεσα να μάθω το μέλλον μου από ντόπιους ωροσκόπους!!!

Η επαρχία Kanchanabur βρίσκεται στα δυτικά της Ταϊλάνδης, και είναι μια περιοχή με πλούσια δάση, παράδεισος για φυσιολάτρες. Εδώ βρίσκετε την αρχή της διάσημης Γραμμής του Θανάτου (Death Railway) και την γέφυρα πάνω από τον ποταμό Kwai, τα οποία αποτελούν ανατριχιαστικά απομεινάρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατασκευάστηκαν από κρατούμενους του πολέμου.

Δίπλα της στέκουν εκτός από τα παραπήγματα των φυλακών των αιχμαλώτων και το στρατιωτικό Βρετανικό, Συμμαχικό νεκροταφείο όσων δεν άντεξαν την ζέστη, την υγρασία και την σκληρή δουλειά συνοδευόμενη από  υποτροπικές ασθένειες και έλλειψη καλού φαγητού.

Φάρμα κροκοδείλων.

Η Ταϊλάνδη είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες φάρμες κροκοδείλων, όπου οι τουρίστες μπορούν να δουν πολύ μεγάλου μεγέθους κροκόδειλους να τρώνε κοτόπουλα ή να κάνουν ηλιοθεραπεία σε γαλαζοπράσινες λίμνες.

Περίπου 1,2 εκατομμύρια κροκόδειλοι εκτρέφονται σε ίσως περισσότερες από  χίλιες φάρμες στην Ταϋλάνδη. Με το δέρμα των κροκοδείλων γίνονται ενδύματα και τσάντες, ζώνες πολύ μεγάλης αξίας.

 

Εκτροφείο ελεφάντων.

Τότε ήμουν αρκετά νέος και δεν είχα καταλάβει ότι οι ελέφαντες εκτρέφονται όχι για το καλό τους αλλά για να φέρουν έσοδα στον ιδιοκτήτη τους. Έτσι και εγώ ανέβηκα στην πλάτη ενός ελέφαντα και έκανα βόλτα. Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσα ένα πολύ μεγάλο ζώο που μέχρι τότε έβλεπα μόνο σε φωτογραφίες....

 

 

Μια βόλτα στην Πατάγια…

Επηρεαζόμενος από την διαφήμιση για τις πανέμορφες παραλίες της Πατάγια με τα κοράλλια πήρα την απόφαση για να την επισκεφτώ. Μάλιστα πήρα και το καραβάκι με το γυάλινο πάτο για να μπορώ να δω τα κοράλλια. 

Ε δεν έχασα και τίποτα.... 

Η χώρα μας από παραλίες πολύ πολύ ανώτερες!!!

Μετά από τριάντα χρόνια στα ίδια μέρη….

Όταν μεγαλώσεις κάνεις πάντα μια αναδρομή στο παρελθόν… Μπορεί να χάνεις τον ενθουσιασμό σου, αλλά τίποτα δεν αλλοιώνει τις αναμνήσεις σου!! Ξαναπήγα μετά από 30 χρόνια την ίδια εποχή του χρόνου. Πολλά πράγματα είχαν αλλάξει!!! Η χώρα είχε δυτικοποιηθεί... Πανύψηλα και τεράστια εμπορικά καταστήματα, τα τουκ- τουκ που μετέφεραν τους τουρίστες είχαν αντικατασταθεί από αυτοκίνητα κάθε βαλαντίου... Η Μεγάλη Πόλη των Αγγέλων είχε γίνει πια πολύβουη!!!

Όχι όμως ότι και η φτώχεια για αρκετούς ανθρώπους δεν παρέμεινε... Παρόλα αυτά είχα μία συγκίνηση, γιατί η Μεγάλη Πόλη των Αγγέλων ήταν το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι, και με σημάδεψε σαν περιηγητή... Τα χρόνια άλλαξαν... Έστω κι αν τα τοπία ήταν το ίδιο γκρίζα και η ομίχλη σε εμπόδιζε να πάρεις καλές φωτογραφίες, επειδή οι φωτογραφικές μηχανές τώρα έχουν άλλες δυνατότητες με το λίγο καλό διάστημα ηλιοφάνειας χωρίς βροχή έβγαλα πιο ποιοτικές φωτογραφίες.  Στα ίδια μέρη!!!

 

Άλλοτε…

…και τώρα.

Τα συναισθήματα όμως της πρώτης επίσκεψής μου παρέμειναν στην ψυχή μου... Δεν ξέρω η Μπανγόγκ είναι η Μεγάλη Πόλη των Αγγέλων, είναι όμως η Μεγάλη Πόλη των Αναμνήσεων μου!!! Το εύχομαι να γίνει και δική σας όταν την επισκεφτείτε.....

Αν όχι απολαύστε την ταινία του 1999: «Η Άννα και ο Βασιλιάς», σε σκηνοθεσία Andy Tennant και σενάριο Steve Meerson και Peter Krikes, όπου πρωταγωνιστούν οι Jodie Foster και Chow Yun-fat στους ομώνυμους ρόλους. Όπως άνοιξε η περιήγηση μας ας κλείσει… Με μια νουβέλα μεταφερμένη στην οθόνη!!!