Η Γιορτή των Νεκρών.

 

Ήταν δύο ξαδέλφια, απόγονοι του αρχιμεταλλουργού της Κορόξενας στήν Αργυρούπολη του Ευξείνου Πόντου, το όνομα του Αβραμίδης Εξάκουστος. Στο μικρό οδοιπορικό της ζωής τους, κοίταξαν με προσοχή τον Ταφικό τρόπο των προγόνων τους στη πατρίδα, ίσως, σπρωγμένα από το κοινό ψυχικό τραύμα: Αυτό του ξεριζωμού.

Εκείνη, παιδί απαξιωμένων “αούτηδων”, δημιούργησε με συνεργάτες ένα φιλμ ¨αριστούργημα¨ για την Γιορτή των Νεκρών στο Καύκασο και την εγκατάσταση των απογόνων τους στον Ασπρόπυργο την δεκαετία του ’90.

 

(https://vkonsta.blogspot.com/2017/05/blog-post_70.html)

 

Εκείνος, παιδί “ρωσοποντίων” ερεύνησε την καταγωγή των ταφικών εθίμων από την αρχαιότητα και περιέγραψε το ίδιο βίωμα της τελετής σε ένα ποντιακό χωριό: Τον Καταχά Πιερίας, ενώ αργότερα μίλησε για τον πολιτισμό τους σε μαθητές του Γυμνασίου Ασπροπύργου, χάρις σε πρόγραμμα καταγραφής της γενεαλογίας των μαθητών που εκπόνησε η φιλόλογος Ντιάνα Καλαϊτζίδου.

 Για ότι συμβαίνει πάντα υπάρχει μία εξήγηση.

 (http://vkonsta.blogspot.com/2017/05/blog-post.html)

Όταν επιτέλους, γνωρίζονται τα ξαδέλφια, μιλούν για την οδοιπορία τους, ερευνούν τις ρίζες τους και τις θέλουν οδηγό τους. Εκείνη, είναι κοινωνικός επιστήμονας και ερευνητής της εγκατάστασης των προσφύγων στην Ελλάδα και εκείνος, θετικός επιστήμονας και ερευνητής του Ποντιακού Πολιτισμού. Τόσο τα κείμενα του όσο και το φιλμ της αποτελούν μία ενιαία τριλογία.

 

Αρχαιότητα- Καύκασος- Ελλάδα.

Η «ελεγεία «φανερώνει ότι ο πλούτος δεν είναι η συγκέντρωση υλικών αγαθών, είναι η γενεαλογία της αγάπης, ότι τα έσχατα είναι και παρόντα σαν τα άστρα πού εμείς βλέπουμε το παρελθόν τους, πώς έχει η ζωή αρχές και λεβεντιά, ότι η μνήμη των τεθνεώτων παράγει νόημα…

Χους ην και εις χουν απελεύσει...

Φάρμακο, στη πληγή της ψυχής αυτών των απλοϊκών και άδολων Ποντίων της Σταυρωμένης Ράτσας, ήταν ο ερχομός τους στη Γη των Αργοναυτών, όποιες ταλαιπωρίες και εάν υπέστησαν όταν πάτησαν το πόδι τους σε αυτήν. Βάλσαμο, στις πληγές του Ελληνισμού είναι ο τρόπος που μιλάει το παιδί του Προμηθέα με ορίζοντα το βουνό του: Τον Καύκασο!!!

-“Αγωνίζομαι να παραμείνω Ρωμαίος, να είμαι Πόντιος, να είμαι Έλληνας. Λελεύω εκείνο τον Αλέξανδρο, εκείνο τον Αχιλλέα, εκείνο τον Ηρακλή, που όλα τα έκανε για το καλό”.

Εάν θεωρεί κάποιος, ότι είναι υπερβολική η έκφραση αριστούργημα για τη ταινία ”Η Γιορτή των Νεκρών”, ας γνωρίζει, ότι η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας.

 

Η λαχτάρα τους να συνθέσουν όσα είδαν και άκουσαν στην γιορτή των νεκρών στον Καύκασο, οδήγησε τον σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο να συνδέσει ¨Τά Ταφεία¨, μία μικρού μήκους ταινία με την Νέκυϊα, την Ραψωδία Λ΄ τού Ομήρου την χώρα των νεκρών, η οποία περιγράφει το ταξίδι του Οδυσσέα για την χώρα του Άδη .

Τότε ο Οδυσσέας πήγε στην χώρα των νεκρών, τώρα εμείς στα ταφεία, στην γιορτή των νεκρών.

Καλή αντάμωση στην ουράνια πατρίδα...

 

Η Γιορτή των Νεκρών...

 -   ΤΑΦΕΙΑ

-    Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Σενάριο, διεύθυνση παραγωγής: Δέσποινα Εξακουστίδου.

Σκηνοθεσία: Γιούρι Αβέρωφ, Δέσποινα Εξακουστίδου.

              Ταφεία……

      Σκηνοθεσία: Γιώργος Πανουσόπουλος.