Αντίο Αργυρουπολίτη φίλε μου Ηλία

 

      Η είδηση της απώλειας του Ηλία Ιορδανίδη έπεσε σαν κεραυνός. Αναπάντεχο μεν, αλλά θυμίζει σε όλους μας πόσο προσωρινοί είμαστε. Χους ει και εις χουν απελεύσει!!! 

Τον Ηλία τον γνώρισα πριν κάποιες δεκαετίες και μου έκανε εντύπωση. Μας συνέδεε η κοινή Αργυρουπολίτικη καταγωγή και είναι πολύ πιθανόν να καταγόμαστε και από το ίδιο χωριό: Τη Χάκαξα, μιας που απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από την πόλη της Αργυρούπολης. Ένα βουνό τη χωρίζει. Από εκεί πέρναγε ο παλιός οδηγός άξονας Ερζερούμ- Αργυρούπολη- Τραπεζούντα που χρησιμοποιήθηκε και από τα καραβάνια. Η Αργυρούπολη διέσωσε τον Ποντιακό Ελληνισμό κατά τον Οθωμανικό μεσαίωνα, μιας και η λειτουργία των μεταλλείων εξασφάλιζε προνόμια.

      Ο Ηλίας γεννήθηκε σε αργυρουπολίτικο σπίτι. Ο θείος του ήταν ο Δημήτρης Ευσταθιάδης, ο ιδρυτής και αναμορφωτής της Αργυρούπολης Αττικής. Ο Ηλίας είχε ένα μεγάλο προσόν. Ήξερε να διαλέγει ανθρώπους να του υλοποιούν τις επιθυμίες και τους πόθους του για τον Ποντιακό Πολιτισμό. Ήταν ο μύστης των τριήμερων εκδηλώσεων στην πόλη με αφορμή την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στη πόλη με ομιλίες, χορευτικά, έκθεση βιβλίων και ότι μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρον των ποντίων ή μη. Η ΄Ενωση στην οποία υπήρξε πρόεδρος εξέδΙδε ημερολόγια, βιβλία, επιχορηγούσε εκδόσεις όπως αυτή για την αρχιτεκτονική των σπιτιών στον Πόντο, ήταν στενός φίλος με τον νυν Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, κύριο Γεώργιο, πρώην Μητροπολίτη Πάφου, ο οποίος τιμήθηκε από την Ένωση στην Ελλάδα για την προσφορά του, σαν πρεσβευτής του Ποντιακού Ελληνισμού. Συνδιοργάνωσε ημερίδες (στις οποίες συμμετείχα), στην Πάφο με θέμα τον Ποντιακό Πολιτισμό και τη μεταφοράτης εικόνας του Αγίου Γεωργίου του Χαλιναρά του ομώνυμου μοναστηριού της Χάρσερας.

      Μεγάλο επίτευμα του ήταν το συνέδριο των κατασκευαστών ποντιακής λύρας που ήρθαν οι μάστορες- δημιουργοί του οργάνου από όλο τον κόσμο. Καθιέρωσε το συμβολικό προσκύνημα για την Γενοκτονία των Ποντίων με τη φύτευση στον Υμηττό 353 δέντρων και σίγουρα διαδραμάτισε κάποιο ρόλο στην κατασκευή του Παγκόσμιου Μουσείου του Ποντιακού Ελληνισμού που θα ανεγερθεί στο Ελληνικό. 

      Επί των ημερών του προβλήθηκε για πρώτη φορά το μοναδικό ντοκιμαντέρ του Χρήστου Κωνσταντινίδη, που αφορά την εγκατάσταση των πρώτων προσφύγων στην Αργυρούπολη της Αττικής και τη σύνδεση της με την Πατρίδα. Μάλιστα το ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε για την αφήγηση της ιστορίας της πόλης προβλήθηκε και σε άλλους ποντιακούς συλλόγους ανά την Ελλάδα. 

      Ευελπιστώ να βρει μιμητές και σε άλλες περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες και να δημιουργήσουν τη δική τους αφήγηση. Για όλα αυτά που οραματίστηκε και υλοποίησε και που πολύ περιληπτικά εξέθεσα, του απευθύνω το κατευόδιο.

“Ελαφρύν το χώμα που θα σκεπάζ ’ σε. Καλόν Παράδεισο”.

Αντίο φίλε μου Αργυρουπολίτη Ηλία.