Μαδαγασκάρη: Χορεύοντας με τους λεμούριους.

Σπάνια βλέπεις σε μια χώρα μια τέτοια ταύτιση της Θεωρίας των Λιθοσφαιρικών Πλακών (Plate Tectonics), ακόμα και στα πολιτιστικά –λαογραφικά στοιχεία

 Πριν από 25 εκατομμύρια χρόνια η Μαδαγασκάρη αποσπάστηκε από την Αφρικανική Ήπειρο και λόγω του μεγέθους της δεν θα την έλεγες νησί. Μάλλον υποήπειρο, δηλαδή μια μεταβατική ζώνη από την νότια και νησιωτική Ασία στην Αφρική. Σε όλα τα χαρακτηριστικά της μοιάζει πιο πολύ με την Ινδονησία (αν και απέχει 4.800χλμ.) παρά με αφρικανική χώρα. Είναι το 4^ο μεγαλύτερο νησί στον κόσμο, 4 φορές μεγαλύτερο από την Ελλάδα και χωρίζεται από τον δίαυλο της Μοζαμβίκης από την Αφρική πλάτους 800 χλμ.

Από ψηλά διακρίνεις τις τρεις τοπογραφικά διαφορετικές ζώνες από Βορρά προς Νότο. Η κεντρική ζώνη – οροπέδιο με ύψος από 800 έως 1400 μέτρα και τρεις κορυφές που υπερβαίνουν τα 2500 μέτρα, η ανατολική ζώνη –στενή και παράκτια λωρίδα γης και η δυτική ζώνη των μεγάλων πεδιάδων και του ήπιου ανάγλυφου. Η χλωρίδα ακολουθεί την τοπογραφία, μα στην Μαδαγασκάρη μπορεί να τα συναντήσεις όλα. Και λιμνοθάλασσες, και ζούγκλες και ατέλειωτες παραλίες  και γκρεμούς και ποτάμια και ζούγκλες και άνυδρες περιοχές. Και ηφαίστεια και ιζήματα και περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς.

Στο αποκομμένο νησί από την Αφρικανική Ήπειρο θα συναντήσεις οργανισμούς που ούτε καν στις γειτονικές Κομόρες δεν υπάρχουν. Ένα πραγματικό φυσικό καταφύγιο. Από τα 300 καταγεγραμμένα είδη ερπετών, το 95% των αμφίβιων και των πεταλούδων καθώς και των θηλαστικών είναι ενδημικά. Ανάμεσα σ’ αυτά ο χρυσός λεμούριος, ο μικρότερος βάτραχος στον κόσμο, η ιπτάμενη αλεπού, μερικά είδη μπαομπάμπ ξεχωρίζουν.

Οι λεμούριοι (Προπίθηκοι)…. Αντιπροσωπεύονται με 40 διαφορετικά είδη. Το μήκος τους ξεκινάει από τα 13 εκατοστά και φθάνει μέχρι τον γιγαντόσωμο Ίντρι το 1 μέτρο. Ως προς την κίνηση διακρίνονται σε αυτούς που μετακινούνται με:

-      κατακόρυφη αναρρίχηση και άλματα με την βοήθεια των πίσω άκρων (ίντρι) και

-    με τετράποδη κίνηση με την βοήθεια των μπροστινών άκρων και της ουράς. Παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλομορφία και είναι πολύ εξοικειωμένοι με τον άνθρωπο και πολύ μα πολύ παιχνιδιάρηδες.

Η χώρα «ανακαλύφθηκε» από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Ντιόγκο Ντίαζ το 1500 και από τότε οι Μαλγάσιοι υπέφεραν από αποικιοκρατία με κυριότερους  εκφραστές της τους  Βρετανούς και τους Γάλλους μέχρι να ανακηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος. Οι κάτοικοι της μοιάζουν πολύ περισσότερο με Ινδονήσιους παρά με αφρικανούς, (όπως και η γλώσσα και η μουσική τους), ενώ τους τελευταίους αιώνες είναι σημαντική η επίδραση της γαλλικής κουλτούρας. Παρόλο που έχουν διαφορές μεταξύ τους δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Μερίνα οι Μπετσιμισαράκο, οι Μπετσιλέο, οι Μπάρα, οι Σακαλάβα είναι αυτόνομες διαχωριστικά ομάδες.

Στο ταξίδι μας από την γοητευτική Ταναναρίβη (χαϊδευτικά Τάνα) που είναι χτισμένη σε 12 λόφους, έως την Τουλεάρ, θα γευτούμε πολλές διαφορετικές εικόνες και θα χορτάσουμε εναλλαγές χρωμάτων κάθε λογής. Τα σπίτια χτισμένα με ερυθρόχρωμους πλίνθους με κεραμοσκεπή και ξύλινα μπαλκόνια. Οι ηφαιστειακές λίμνες (όπως η Αντροϊκίμπα), το Αντσιραμπέ με τα κινέζικα rickshaw, η γοητευτική Αμποσίτρα, η Φιαναρατσόα, το χωριό Αμπαλαβάο των Μπετσιλέο, τα εθνικά πάρκα Ίσαλο (με τους Ιουρασικούς γεωλογικούς σχηματισμούς) και Ρανομαφάνα θα σας εντυπωσιάσουν. Θα προβληματιστείτε στους Μπάρα όπου οι γυναίκες στην ιεραρχία είναι κάτω και από τα ζεμπού (βοοειδή) και θα αντικρίσετε στην Τουλεάρ τα αυτοσχέδια κάρα μεταφόρτωσης εμπορευμάτων.

Αλλά αυτό που θα σας μείνει αξέχαστο είναι οι «φατσούλες» με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια…

Γι αυτό λοιπόν απολαύστε  το ταξίδι στην Μαδαγασκάρη χορεύοντας με τους λεμούριους…