Αλγερία - The lovely Desert Rose

Desert Rose

Είμαι στη μέση της ερήμου και ο άνεμος μου ψιθυρίζει…

Για καιρό ψάχνοντας την αδελφή ψυχή ονειρεύομαι την βροχή…

Ονειρεύομαι την βροχή….

Ονειρεύομαι κήπους στην άμμο της ερήμου…

Ξυπνώ με πόνο…

Ονειρεύομαι την αγάπη, έτσι όπως ο χρόνος φεύγει μέσα από τα χέρια μου…

Ονειρεύομαι την φωτιά, σαν εκείνα τα όνειρα που είναι δεμένα στο άλογο που ποτέ δεν θα καβαλικέψω…

Και μέσα στις φλόγες το  παιχνίδισμα του ειδώλου της μορφής της, η επιθυμία ενός άνδρα…

Αυτό το ρόδο της ερήμου που  κάθε της πέπλο είναι μια μυστική υπόσχεση…

Αυτό το λουλούδι της ερήμου όπως κανένα γλυκό άρωμα δεν με έχει βασανίσει περισσότερο από αυτό…

Και μόλις γυρίσει το βλέμμα της…

Αυτός ο τρόπος που κινείται κυριαρχεί μέσα στην λογική όλων των ονείρων μου…

Αυτή η φωτιά με καίει καθώς αναγνωρίζω ότι τίποτα δεν είναι έτσι όπως φαίνεται…

Σηκώνω το βλέμμα μου για να λυτρωθώ στους ουρανούς, κλείνω τα μάτια μου, μα αυτό το σπάνιο άρωμα είναι το γλυκό δηλητήριο της αγάπης της…

Η ανάμνηση του Παράδεισου μας στοιχειώνει όλους….

Ονειρεύομαι την βροχή…

Α ναι, αναγνωρίζω το τραγούδι του.

Είναι ο ύμνος του Cheb Mami και του Sting.

Και ύστερα ένας ανεμοστρόβιλος με σήκωσε και πέταξα,… πέταξα πάνω από την έρημο μιας άγνωστης γης άγνωστης χώρας για να την εξερευνήσω… Και είδα…

Η χώρα διακρίνεται σε τρεις περιοχές γεωλογικά.

Η πρώτη είναι ο ορεινός όγκος του Άτλαντα που ξεχωρίζει την βόρεια περιοχή από την νότια και την διατρέχει από τα ανατολικά προς τα δυτικά σχετικά παράλληλα προς την ακτή.

Η βόρεια περιοχή με την σειρά της δεν είναι ενιαία.

Υποδιαιρείται σε ζώνες:

- την πτυχωμένη παράκτια περιοχή, τις πεδιάδες, την πρώτη οροσειρά του Άτλαντα (Τελ),

- τα υψίπεδα και

- την δεύτερη οροσειρά, που είναι ο Σαχάριος Άτλαντας, (με υψηλότερη κορυφή το όρος Άϊσα 2.110 μ) και όσο πηγαίνουμε προς τα ανατολικά το ύψος των κορυφών του μειώνεται. Εδώ συναντάμε και τα σεμπχά, δηλαδή κοίτες παλαιών λιμνών που σήμερα είναι σκεπασμένες με άμμο και αλάτι, συνεπώς τα εδάφη του είναι άγονα και άνυδρα, άρα ακατάλληλα για την γεωργία.

Η νότια περιοχή είναι η μεγαλοπρεπής Σαχάρα με τα Έργκ, δηλαδή απέραντες αμμώδεις εκτάσεις που σχηματίζουν θίνες έως και τους πρόποδες του ηφαιστειακού βουνού με ύψος 2.870μ., του Αχαγκάρ.

Η βροχή στην χώρα κατανέμεται λίγο περίεργα. Φτάνει στην Μεγάλη Καβυλία τα 1.000 χιλιοστά, ενώ μειώνεται από τα δυτικά προς τα ανατολικά και από βορρά προς νότο και μηδενίζεται σχεδόν στην Σαχάρα.

 Ότι μπορεί να δώσει καλλιέργειες είναι τα εδάφη  του Σαχέλ, που είναι οι παράκτιες περιοχές του Οράν και του Αλγερίου. Εκεί όπου τα λαχανικά και τα δημητριακά έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ στους πρόποδες των βουνών καλλιεργούνται πολύ μικρές εκτάσεις και καλλιεργούνται οπωροφόρα ενώ ταυτόχρονα εκτρέφονται αιγοπρόβατα νομαδικά.

Η Βόρεια Αφρική και ειδικά η Αλγερία ανέκαθεν ήταν το έπαθλο διαφόρων επιδρομέων….

Αρχικά οι Φοίνικες, μετά την κυριαρχία των Καρχηδόνιων, έρχονται οι Ρωμαίοι, που όμως περιορίζονται έξυπνα στην παράκτια ζώνη. Κατόπιν  έρχεται ο Χριστιανισμός και οι ντόπιοι τον υποδέχονται θερμά και αναδεικνύονται επίσκοποι όπως ο Αυγουστίνος. Αργότερα έρχονται οι Βάνδαλοι, οι Βυζαντινοί, οι Άραβες, οι Φατιμίδες, οι Τούρκοι και τελευταίοι οι Γάλλοι…

Το πιο αρχαίο τμήμα του πληθυσμού είναι οι Βέρβεροι, που περιορίστηκε από την επικράτηση των Αράβων. Όμως σε κάποιες ορεινές περιοχές διατηρούν ακόμα την συνείδησή  και την γλώσσα τους. Η κατοχή της χώρας από το 1830 έως το 1962 από τους Γάλλους πρόσθεσε ένα τμήμα κατοίκων Ευρωπαϊκής προέλευσης έστω και αν μετά την ανεξαρτησία της χώρας μετανάστευσαν στην Ευρώπη.

Μαζί με αυτούς έφυγαν και πολλοί ντόπιοι στην Γαλλία για να βρουν δουλειά σαν βιομηχανικοί εργάτες. Είναι προφανές ότι μεγάλο μέρος το πληθυσμού συγκεντρώθηκε στις πόλεις λόγω της αστυφιλίας και του φτωχού και άγονου εδάφους. Αυτό όμως επηρέασε και τις κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις. Η χώρα στράφηκε στον σοσιαλισμό αφού πρώτα στις φτωχογειτονιές των μεγάλων πόλεων και κυρίως στο Αλγέρι η αντίσταση κατά των Γάλλων έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Η ίδρυση του κόμματος του Αλγερινού Λαού το 1937 θέτει τις βάσεις του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και σηματοδοτεί μια σειρά διεργασιών μέχρι την ανεξαρτησία της χώρας.

Ταξιδεύοντας στην αχανή χώρα πολλά είναι αυτά που θα σε συγκινήσουν. Όμως είναι αδύνατο να μην θαυμάσεις την αρχιτεκτονική της Γκαρντάϊα (ανακήρυξη της ως Μνημείο – διατηρητέα  πόλη από την Ουνέσκο το 1982), τις ρωμαϊκές πόλεις Ντζεμίλα, Τιπάζα και Τιμγκάντ, να μην εντυπωσιαστείς από τα στενά σοκάκια της Γκάσμπα του Αλγερίου, την πόλη-οχυρό Κωνσταντίνη, και να μην απολαύσεις την θέα του φαραγγιού του Κουέντ Ελ Αμπιόντ.

Όμως παντού και  πάντοτε με την συνοδεία αστυνομικών. Παρ’ όλα αυτά η Αλγερία είναι το αγαπημένο ρόδο της ερήμου.

Αν σας δοθεί η ευκαιρία επισκεφθείτε την.

The lovely Desert Rose

Algeria