Η ιστορία του Γιαννάκη του Κάπως....

Πρόταση:

να αναγνωστεί η ιστορία με τη συνοδεία της μουσικής (εδώ)

          Ένα μικρό παιδί ήταν ανάμεσα σε άλλα σ' ένα σχολείο. Λίγο απομονωμένο όμως σε σχέση με αυτά. Φαινότανε καθημερινά σαν να μονολογούσε με τον εαυτό του και να μην παρακολουθεί τους γύρω του και τα συμβαίνοντα. Ήταν το παιδί που κάποιοι δάσκαλοι τα προσδιορίζουν σαν…. "τα παιδιά του φάσματος". Δεν ήθελε και πολύ να μετονομάσουν όλοι τον μικρό  Γιαννάκη, σαν τον Γιαννάκη τον Κάπως.... ..Συνήθιζε να βλέπει ταινίες μόνος του και πιο πολύ του άρεσαν οι ταινίες με δελφίνια, μα πιο πολύ την ταινία «το παιδί και το δελφίνι». Θεωρούσε ότι  καταλάβαινε αυτά τα ευαίσθητα και παιγνιδιάρικα ζώα που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ιδιαίτερους κώδικες σαν τους δικούς του και ήθελε να τα συναντήσει γνωρίζοντας ότι και μόνο να τα κοίταζε στα μάτια θα τον καταλάβαιναν…. Κανείς τους δεν είχε αντιληφθεί ότι ο μικρός είχε ιδιαίτερες δεξιότητες..

          Για αυτό και μια μέρα ο Γιαννάκης πήγε σε μία παραλία γεμάτη βράχια και είχε στην αρχή καρφωμένα τα μάτια του στο απέραντο πέλαγος. Μετά έσκυψε χαμηλά το πρόσωπο του προς τα βράχια λες και ήθελε κάτι να ακούσει. Και όντως έτσι και έγινε. Δεν άργησε να ακούσει μια φωνή που με το ζόρι έβγαινε από ένα λυγμό, και  που μόνο αυτός θα μπορούσε να ακούσει.

- "Τα παλιά χρόνια όλοι είχαν να λένε για την ποιότητα μου, όταν με μάζευαν οι άνθρωποι από τις τρύπες και τις σχισμές των βράχων. Σήμερα με αποφεύγουν γιατί ανάμεσα στους κόκκους μου έχουν γεμίσει βλαβερά μικροπλαστικά, αόρατα στο ανθρώπινο μάτι, μα που εντόπισαν οι χημικοί και κανείς δεν με προτιμάει".

Ήταν το αλάτι της θάλασσας και μόνο ο Γιαννάκης ο Κάπως μπορούσε να ακούσει την φωνή του.

-        "Και μένα τι θα γίνει που κάθε καλοκαίρι σβήνουν στο κορμί μου εκατομμύρια αποτσίγαρα που περιέχουν χιλιάδες τοξικές ουσίες που σκοτώνουν κάθε αλμυρόφιλο λουλουδάκι που θέλει να μου κρατάει συντροφιά;",

 γκρίνιαξε με τη σειρά της η ολόχρυση άμμος.

Μόλις  τέλειωσε και αυτή τη γκρίνια της μια σειρά από θαλάσσιες υπάρξεις τον πλησίασαν  και άρχισαν και αυτές με τη σειρά τους να του λένε…

-        "Και γω δεν μπορώ να παίξω στα κύματα, όπως με έμαθαν να κάνω οι πρόγονοί μου, γιατί οι ψαράδες απλώνουν τα δίχτυα τους παντού, και πάρα πολλοί φίλοι  μου τραυματίζονται " ,

ακούστηκε ένα δελφίνι με κομπιασμένη φωνή.

-  "Μήπως και γω δεν μπερδεύομαι απ' τις διάφανες πλαστικές σακούλες που τις περνάω για μέδουσες και αντί να τρώω αυτές, τρώω τις σακούλες γεμίζοντας το στομάχι μου με βλαβερά και ακατάλληλα υλικά.... Ενώ και οι μέδουσες με τη σειρά τους πολλαπλασιάζονται πολύ και προσκολλούνται στους ανθρώπους, κάνοντας τους να γκρινιάζουν συνεχώς που δεν μπορούν να κολυμπήσουν άφοβα",

είπε παραπονεμένα η χελώνα.

- "Κάποτε όλοι είχαν να λένε για τα λιβάδια μου, που το παραμικρό κυματάκι τα λύγιζε χορευτικά και έβρισκαν φιλοξενία τόσα και τόσα ψαράκια, ενώ τώρα η τράτα σέρνει τα θηρία της- τις πόρτες- που στο διάβα τους καταστρέφονται τα πάντα και δεν με πλησιάζει κανένα",

 είπε μια Ποσειδωνία με θυμό.

Ένα ψαροπούλι που ερχότανε από μακριά πρόσθεσε με την σειρά του και αυτό τα παράπονά του.

- "Θα πω και εγώ τα παράπονα μου. Με τα πετρέλαια που ρίχνουν οι άνθρωποι στην θάλασσα και μετατρέπονται αργότερα σε πίσσες, ξεγελιέμαι και βουτάω νομίζοντας ότι βλέπω κάποιο ψαράκι για το καθημερινό μου. Κολλάνε όμως τα φτερά μου και δεν μπορώ να ξαναπετάξω. Κάθε φορά που χύνεται πετρέλαιο στη θάλασσα γίνεται καταστροφή. Άσε που στους μακρινούς ωκεανούς εκατοντάδες χιλιάδες αδέλφια μου πεθαίνουν γεμίζοντας το στομάχι τους με σκληρά πλαστικά που πετούν αδιάντροπα οι δικοί σου..."

Μετά ήρθε και η σειρά του Θοδωρή μιας μικρής φώκιας που φαινότανε να της λείπει το ένα της πτερύγιο.

- "Είχα την ατυχία να κάνω την φωλιά μου σε μια θαλάσσια σπηλιά σ' ένα ερημονήσι στη μέση του πουθενά. Και όμως. Και κει ήρθαν και πέταξαν δυναμίτιδα κάποιοι άπληστοι για να πάρουν αμέσως την μεγάλη ψαριά. Δεν ξέρουν οι δύστυχοι ότι σκότωσαν τον γόνο. Την ζωή..."

- "Και ξέρεις αισθάνομαι ότι στο σώμα μου έχω γεμίσει μικροπλαστικά. Δεν μου' φταναν όλα τα άλλα τώρα προστέθηκαν και αυτά",

είπε με παράπονο ένα πανέμορφο μπαρμπούνι.

-        "Γιαννάκη κάτι πρέπει να κάνεις. Είσαι ο μόνος που μπορεί να μας ακούσει και να μας βοηθήσει. Είσαι ο ήρωας μας",

είπε με επιτακτικό τρόπο ένα μικρό ψαράκι.

          Τόσα και τόσα που άκουσε ο Γιαννάκης ο Κάπως συγκινήθηκε. Έπρεπε κάτι να κάνει. Να βρει την ευκαιρία. Και του δόθηκε. Στην γιορτή του σχολείου που έγινε για το κλείσιμο της χρονιάς, δεν είχε κάποιο ποίημα ή διάλογο όπως τα άλλα παιδιά. Σηκώθηκε όμως αποφασισμένος. Οι παριστάμενοι και οι δάσκαλοι τα' χασαν. Δεν το περίμεναν. Με αποφασιστικό τρόπο είναι η αλήθεια και με ένα βλέμμα που ήταν καρφωμένο στο πουθενά, άρχισε να λέει για τα παράπονά των φίλων του που μόνο αυτός μπορούσε να ακούσει.

Κάποιοι χειροκρότησαν νομίζοντας ότι ήταν γι' αυτό προετοιμασμένος από τους δασκάλους του, ή γιατί ήταν συνηθισμένοι πάντα να χειροκροτούν, κάποιοι λίγοι συγκινήθηκαν, ακόμα πιο λίγοι άφησαν ενοχικά ένα λυγμό, ένα δάκρυ να κυλήσει αντιλαμβανόμενοι την ζημιά που έκαναν άθελα τους, οι περισσότεροι όμως ενοχλήθηκαν,  γιατί δεν γούσταραν να ακούσουν θλιβερά πράγματα σε μια γιορτή.

          Η ζωή συνέχισε ίδια και απαράλλαχτα την πορεία της. Ο Γιαννάκης ο Κάπως.. όμως .είχε κάνει το χρέος του. Είχε ενημερώσει. Είχε προειδοποιήσει. Και κάποιοι είδαν ότι ήταν ένας άλλος Γιαννάκης που τους καλούσε να αλλάξουν.

Ενδεικτική  Βιβλιογραφία:

-          https://www.naftemporiki.gr/story/1289119/to-40-ton-psarion-stous-kolpous-tis-iaponias-periexei-mik

-          http://195.134.76.37/scinews/Reports/Rep_Microplastics.htm

-          https://www.youtube.com/watch?v=JLKhMLhs0A0

-          http://www.ogdoo.gr/epikairotita/koinonia/plastiki-sakoyla-mia-voliki-dolofonos

-          http://www.iefimerida.gr/news/223850/giati-ola-ta-thalassopoylia-tha-ehoyn-faei-plastika-eos-2050-e

-          http://www.enallaktikos.gr/ar22660el-to-psarema-me-dynamiti-skotwse-ki-alli-neari-fwkia-sti-samo

-          http://kalyterizoi.gr/new/apotsigara-stin-paralia-ohifetos

-       http://vkonsta.blogspot.co.ke/2016/09/blog-post_28.html http://users.sch.gr/mstamati/DELFINI/DELFINI_3.html

-          https://www.oikologos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=155:0627&catid=64:wil