Αποχαιρετισμός στο δάσκαλο.

Αν το πρόσωπο είναι ο καθρέπτης της ψυχής του καθενός, η φυσιογνωμία του Διαμαντή είναι ο ορισμός αυτής της άποψης.

Στη ζωή λίγες φορές θα σταθείς απέναντι σε προσωπικότητες που θα σου αφήσουν ανεξίτηλα πάνω σου το στίγμα της υπεροχής χωρίς να το απαιτήσουν. 

Ένας από αυτούς ήταν και ο αιώνιος έφηβος Διαμαντής.

Ο Διαμαντής  Λαζαρίδης.

Η γνωριμία μας....

Μία μέρα με φώναξε ο Γιάννης ο Πόντιος στο μαγαζί του (ταβέρνα "οι Μουριές του Πόντιου") στη Νέα Πεντέλη, γιατί έτρωγαν εκεί δύο «άνθρωποι μας» και έπρεπε να τους γνωρίσω. Πήγα να τους συστηθώ. Επιτέλους Θα γνώριζα τον Διαμαντή, τον άνθρωπο που είχε δώσει πληροφορίες για την έκδοση του οδηγού «Ανατολικός Πόντος» στο Σάββα Καλεντερίδη, εκδότη του Ινφογνώμων.

Είχε περάσει ένα μέρος της ζωής του εργαζόμενος αφιλοκερδώς στην Επιτροπή Ποντιακών Μελετών συγκεντρώνοντας υλικό για την αγαπημένη του Πατρίδα και δεν υπήρχε ούτε ένα χιλιοστό της επικράτειας της που να μην το γνωρίζει. Καθόταν χαμογελαστός μαζί με τον Χρόνη, που ήταν συγγενής του, με καλωσόρισε, και μου είπε να τους συνοδεύσω στο γεύμα τους, ενώ στην ουσία ήταν φιλοξενούμενος. 

Επιτέλους γνώριζα τον άνθρωπο-θρύλο  στα Ποντιακά δρώμενα του πολιτισμού μας. Τον είχα γνωρίσει μέσα από ένα βιβλίο του σχετικά με την εκπαίδευση τον Πόντο και για μένα ήταν πολύτιμη η βοήθεια του βιβλίου του για να κατανοήσω τους λόγους  της υπεροχής των Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Τον  συνάντησα ξανά αργότερα όταν δέχτηκα τηλεφώνημα- πρόσκληση από τη φίλη μου την Αντιγόνη για γεύμα στο σπίτι της. Ήταν μαζί μας ο Διαμαντής και η αδελφή της η Δώρα. Πήγα σαν ανυποψίαστος μαθητής. Βοήθησαν οι μεζέδες και το κρασί της οικοδέσποινας και το κλίμα της παρέας άλλαξε. Χαλαρώσαμε.

Ο Διαμαντής ξέροντας ότι περιηγούμαι μου άνοιξε με περίσσεια ευγένεια  και τακτ αλήθεια συζήτηση για τη τοποθεσία από την οποία είδαν οι Μύριοι την  θάλασσα και αναφώνησαν το ..."Θάλαττα.... Θάλαττα".

Εντάξει είμαι περιηγητής, έγραψα κείμενο για τη διαδρομή των καραβανιών στον Πόντο (το χωριό του προπάππου μου η Χάρσερα είχε σταθμό το Χατζή Εμίν), κατάγομαι από χωριά της κοιλάδας του Χαρσιώτη ποταμού αλλά δεν είχα κάνει ποτέ τη διαδρομή από τη Γυμνιάδα όπως ο Ξενοφώντας. Μεταξύ μας δεν ήξερα καν που πέφτει. Είχα όμως τη διαίσθηση ότι το ύψωμα πρέπει να ήταν κάπου μεταξύ της Κρώμνης, του όρους Μελά και της Σάντας. Ο στωικός Διαμαντής, σαν αυθεντικός δάσκαλος κατεύθυνε τη συζήτηση, ποιος άλλος θα το έκανε, ο άνθρωπος ήταν μία κινητή βιβλιοθήκη με πολύ ευρύ περιεχόμενο, και ο αγενής εαυτός μου του ζήτησε αργότερα να ρίξει μία ματιά στα κείμενα που είχα αρχίσει να συντάσσω για τη Χάρσερα επιζητώντας την κρίση του. 

Τον ρώτησα αν μπορώ να τον επισκεφτώ στον παράδεισο της ψυχής του: Το Σιδηρόνερο Δράμας.

  "Με χαρά" ήταν η απάντησή του.

Έτσι και έγινε.

Τον επισκέφθηκα Τέλη Αυγούστου του 2018 με μία φίλη μου στο Σιδηρόνερο. Το σπίτι του προϊδέαζε ότι εκεί κατοικούσε ένας ξεχωριστός άνθρωπος.

Είχε μόλις στρώσει το τραπέζι για να τιμήσει δύο φίλους του. Άχνιζε και μοσχοβολούσε η φασολάδα στο τσουκάλι και με μάλωσε γλυκά, τρυφερά, πατρικά που δεν τον ειδοποίησα για να μαγειρέψει κάτι διαφορετικό. Μου έδειξε το καταφύγιό του. Το δωμάτιο του που έβρισκε καταφυγή, με το τεράστιο συγκεντρωμένο υλικό για τον Πόντο. Αυτός ο αρχέγονος Πόντιος της Ψυχής, της Αντοχής και της Δημιουργίας πατούσε το πόδι του σε αυτή τη Γη τόσο ανάλαφρα σε αντίθεση με πολλούς "επώνυμους" στον Ποντιακό οργανωμένο χώρο. Μακριά από αυτόν οι ανταγωνισμοί, οι έριδες, το φιλόπρωτο και η υστεροβουλία..... Πραγματικός Σωκρατικός Δάσκαλος.

Πρόλαβα και τον συμβουλεύτηκα για τις καινούργιες πληροφορίες που κατέγραψα στην έρευνά μου και για μία ακόμα φορά το βιβλίο του για την εκπαίδευση στον Πόντο είχε λύσει πολλές από τις απορίες μου.

Αλλά Διαμαντή μου μπορεί να έφυγες πλήρης ημερών αλλά τόσο νωρίς..... Ποιος θα με συμβουλεύει τώρα στα καινούργια στοιχεία που θέλω να προσθέσω στην έρευνά μου? Ούτε καν θα μπορέσεις να με συνοδεύσεις σε καμία περιήγηση για να με ενημερώσεις και να μου υποδείξεις θέματα που μου διέφυγαν. Έστω και έτσι, είμαι σίγουρος ότι εκεί στον Παράδεισο στην ποντιακή γωνία με τον Χρύσανθο, τον Άνθιμο Παπαδόπουλο, τον Οδυσσέα Λαμψίδη, τον Σίμο Λιανίδη, από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών αλλά και τον Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη, τον Φίλωνα Κτενίδη, τον Χρήστο Αντωνιάδη και τόσους άλλους που ανέδειξαν τον Πολιτισμό μας, θα ρίχνεις και καμιά ματιά στα κείμενά μου και θα με κατευθύνεις. 

Α..! ...θα πω και στον Στάσκα να έρθει να σας παίξει ένα ποντιακό σκοπό με τη λύρα του.

Σου οφείλουμε πολλά.

Όχι τόσο για τις γνώσεις σου που ναι ήταν πολλές. Θα βρεθούνε κι άλλοι.... Αλλά για το ήθος σου που σπανίζει τόσο στην εποχή μας. Απαίτησες να αναχωρήσεις αθόρυβα, όπως ταιριάζει στους ανθρώπους που φωτίζουν εμάς τους ανάξιους….

Σε αποχαιρετώ με το δικό μου τρόπο.

Αγαπητέ μου Δάσκαλε. Καλό σου Ταξίδι.

Βασίλης Κωνσταντινίδης.

Εκπαιδευτικός

Μέλος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών.