Οι Έλληνες του Πιατιγόρσκ. Οι Σταλινικές Διώξεις των Ποντίων. Προσκλητήριο ψυχών.

Γνωριμία με τη πόλη

Η πόλη του Πιατιγόρσκ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στο νομό της Σταυρούπολης και μεγάλη ιαματική λουτρόπολη. Στο κέντρο υψώνεται το βουνό Μασούκ. Οι άλλες λουτροπόλεις στο νομό είναι: Μιν-Βόντι, Εσσεντουκί, Ζελεζνοβόντσκ και Κισλοβόντσκ. Στο κέντρο του Πιατιγόρσκ υψώνεται το βουνό Μασούκ (994μ.) από το οποίο ανοίγεται πανοραμική θέα τέλειας ομορφιάς. Απ’ όλες τις πλευρές φαίνονται όρη  και το πιο ψηλό από αυτά είναι το Μπεστάου (1.400μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας).

Στον ορίζοντα απλώνεται η Κεντρική Καυκασιανή οροσειρά με τις υψηλότερες κορυφές της Ευρώπης, το βουνό Καζμπέκ (5033μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) και το Ελμπρούς (5642μ.). Οι επιστήμονες ονόμασαν αυτήν την περιοχή «Αρχιπέλαγος των βράχων». Την γέννησή της η πόλη το 1780 το οφείλει στις πενήντα πηγές μεταλλικών νερών που υπάρχουν εκεί και στο υπέροχο κλίμα του.

Οι θερμομεταλλικές πηγές στο Μασούκ

Το Πιατιγόρσκ χτίστηκε από ανώτερους ρώσους αξιωματικούς υπό την προστασία του αυτοκράτορα Νικόλαου του Ι’ στους πρόποδες του βουνού.

Χάρις σ’ αυτές τις συνθήκες η πόλη αναπτυσσόταν ως λουτρόπολη με πολύ γρήγορους ρυθμούς, με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ. Οι πρώτοι και οι πιο διάσημοι αρχιτέκτονες της πόλης ήταν δυο αδέλφια από την Ιταλία: οι Τζοβάννι και Τζουζέπε Μπερναρντάτσι.

To Πιατιγόρσκ είναι το πολιτιστικό κέντρο των λουτροπόλεων του Καυκάσου. Η πόλη έχει πλούσια πνευματική ζωή και μεγάλο αριθμό ορθόδοξων ναών.

Στην πόλη υπάρχουν μεσαία και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως: το Κρατικό Γλωσσολογικό Πανεπιστήμιο Ξένων Γλωσσών, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο, το Πανεπιστήμιο Οικονομικού Δικαίου, η Φαρμακευτική Ακαδημία, η Ιατρική Σχολή, η Εμπορική Σχολή και πολλά άλλα.

 

Οι σημαίες της πόλης και  το σύμβολο της πόλης: ο αετός που δεσπόζει παντού στο Μασούκ .

Στο Πιατιγόρσκ υπάρχει το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο-μουσείο, που φέρει το όνομα του Μιχαήλ Λέρμοντοβ, καθώς και το αρχαιότερο τοπικό μουσείο, θέατρο όπερας, αίθουσα ορχηστρικής μουσικής, χώρος συναυλιών, κινηματογράφος, βιβλιοθήκες και  χώροι εκθέσεων.

Το πάρκο της πόλης

Κάθε χρόνο διεξάγονται πανρωσικές ημέρες ποίησης προς τιμή του κλασσικού ποιητή Λέρμοντοβ, πανρωσικός διαγωνισμός εφήβων πιανιστών που φέρει το όνομα του Β. Σαφόνοβ, τηλεοπτικά φεστιβάλ, διεθνείς συναντήσεις, συνέδρια, συμπόσια κ. λ. π.

Στο Πιατιγόρσκ ζούνε Ρώσοι, Αρμένιοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Εβραίοι, Οσετίνοι, Γεωργιανοί, Καμπαρντίνοι και άλλες εθνότητες, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και τρεις χιλιάδες Έλληνες (σήμερα λιγότεροι), οι πρόγονοι των οποίων είχαν εγκατασταθεί εδώ στις αρχές τις δεκαετίας του ΄70 του 19ου αιώνα κυρίως ως μετανάστες από τη Τουρκία.

Το κλίμα του Πιατιγόρσκ είναι στεππώδες σε συνδυασμό με ορεινά χαρακτηριστικά. Εδώ και τον χειμώνα έχει ήλιο, αλλά η καλύτερη κλιματική περίοδος είναι από το Μάιο ως τον Οκτώβριο.

Οι Έλληνες του Πιατιγόρσκ

Σημαντικοί Έλληνες για την ιστορία της πόλης είναι: ο Νικόλαος Νικηφοράκης του Ιγκόρ, ο Γεώργιος Βλάστοφ  του Κωνσταντίνου και ο Αλέξιος  Ναϊτάκης του Πέτρου. Από αυτούς ο Αλέξιος Ναϊτάκης συνέδεσε περισσότερο τη ζωή του με τη πόλη σε σχέση με τους άλλους Έλληνες. Σημαντικές ιστορικές πληροφορίες αναδεικνύονται ως συνήθως συμβαίνει και σε άλλες πόλεις  στο κοιμητήριο της πόλης.

Το κοιμητήριο της πόλης

Η οικογένεια Ναϊτάκη.

Ο ιδρυτής της δυναστείας

Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, το επίθετο «Ναϊτάκη» προέκυψε λόγω αμοιβαίας έλλειψης κατανόησης του νεαρού Έλληνα μετανάστη, μελλοντικού ιδρυτή της εμπορικής δυναστείας και ενός Ρώσου αξιωματούχου που εξέδωσε το αρχικό έγγραφο της ταυτότητας του. Ο αξιωματούχος ρώτησε το επώνυμο του. Και ο μετανάστης, απόγονος του Οδυσσέα χωρίς να γνωρίζει τη ρωσική γλώσσα, νόμιζε ότι τον ρωτούσαν από πού ήταν η καταγωγή του. Και έτσι  απάντησε: «Από την Ιθάκη».

Το έγγραφο λοιπόν εκδόθηκε στο όνομα «Πέτρος Αθανασίου Ναϊτάκης»!!!

Οι δύο γιοί του  Πέτρου Αλέξιος  και Ιγκόρ ασχολήθηκαν επαγγελματικά με το εμπόριο σε όλη τη Ρωσία και κατείχαν μια σειρά από εστιατόρια, ξενοδοχεία και μαγαζιά ειδικά στο Νομό της Σταυρούπολης. Η οικογένεια Ναϊτάκη είναι ιδιαίτερα σημαντική και για άλλους λόγους εκτός από τους εμπορικούς για την ιστορία της πόλης του Πιατιγόρσκ. Ο Αλέξιος Ναϊτάκης που γεννήθηκε το 1805 στην Ιθάκη ήταν ένας από τους πρώτους δημάρχους του Πιατιγόρσκ. Ήρθε εδώ από το Ταγκανρόγκ, ακριβώς τη χρονιά που ιδρύθηκε και η Σταυρούπολη από τον απεσταλμένο του τσάρου στον Καύκασο Σουβόροβ. Άρχισε να δραστηριοποιείται με επιχειρήσεις ξενοδοχείων και εστιατορίων στη Σταυρούπολη και το Πιατιγόρσκ. Ο Αλέξιος  χρησιμοποίησε τα χρήματα του όχι μόνο για δικό του όφελος, αλλά και προς όφελος των πόλεων του Καυκάσου. Το 1838 με γνώμονα τη συμπόνια του για τους φυλακισμένους, έχτισε μια φυλακή στη πόλη και ξόδεψε αρκετές χιλιάδες ρούβλια σε αυτή από δικούς του πόρους.

Για τις υπηρεσίες του στη Ρωσία, ο Καυκάσιος βουλευτής Βοροντσόφ επέτρεψε στον Ναϊτάκη να κατασκευάσει δύο σπίτια για επισκέπτες στο κέντρο της πόλης, που ήταν  στην πραγματικότητα  ένα ιδιωτικό ξενοδοχείο.

Κτίρια ιδιοκτησίας της οικογένειας.

Το 1839 στην πόλη υπήρχαν 14 μέλη της οικογένειας που ανήκαν σε τρεις γενεές. Οι απόγονοι των Ναϊτάκη σήμερα ζουν στη Γαλλία και στη Ρωσία.

Η Ναντέζνα Ναϊτάκη μπροστά στο εστιατόριο που φέρει το όνομα της οικογένειας 

Ιγκόρ, Πέτρος και Παύλος Ναϊτάκης

Ο Μιχαήλ Γιούρεβιτς Λέρμοντοβ, ο μεγάλος Ρώσος ποιητής αναφέρεται στο διήγημά του «Πριγκίπισσα Μαίρη» για το διάσημο ξενοδοχείο του Ναϊτάκη. Επίσης στο ξενοδοχείο του σύχναζαν ο Πούσκιν και άλλοι σημαντικοί διανοούμενοι.

Ο Αλέξιος Ναϊτάκης του Πέτρου πέθανε στις Νοεμβρίου 5 του 1881 και θάφτηκε στο παλιό νεκροταφείο της πόλης δίπλα στον πατέρα του Πέτρο, έμπορο του Ταγκανρόγκ  που πέθανε νωρίτερα στις 18  Νοεμβρίου του 1857.

Το μνήμα των Αλεξίου και Πέτρου Ναϊτάκη στο Πιατιγόρσκ

Ο Ελληνισμός της πόλης κατά τον 19^ο και αρχές του 20^ου αιώνα.

Στις αρχές του 19ου αιώνα τα Ζεστά Νερά (παλιό όνομα της πόλης του Πιατιγόρσκ) αναπτύσσονταν ταχύτατα. Έτσι λοιπόν με κίνητρα που έδωσε η Ρωσική κυβέρνηση εγκαταστάθηκαν ευγενείς απόστρατοι στρατιωτικοί (συνταξιούχοι), δημόσιοι υπάλληλοι, έμποροι και μικροαστοί. Αρκετοί από τους  Έλληνες του Πιατιγόρσκ  έχουνε ρίζες από το χωριό Γκρετσέσκογιε που ιδρύθηκε το 1897.

Η εκκλησία στο Γκρετσέσκογιε (Ελληνικό χωριό)

Στις αρχές του εικοστού αιώνα υπήρξε μια τεράστια αλλαγή στη ζωή της πόλης. Σημαδεύτηκε από την αναβίωση του Ελληνικού Πολιτισμού. Άρχισε να λειτουργεί το Ελληνικό σχολείο (στην οδό Καλίνιν, που τώρα στο σημείο αυτό υπάρχει τράπεζα), ενώ οι μαθητές του διδάσκονταν τα περισσότερα μαθήματα στα ελληνικά. Τα αγόρια έκαναν ξυλουργικές χειροτεχνίες και  ασκούνταν σε μουσικά όργανα, όπως το μαντολίνο και τη λύρα. Το σχολείο έκλεισε το 1937, όπως και όλα τα άλλα στη Σοβιετική Ένωση.

Οι πρώτες αναφορές για την ύπαρξη στο Πιατιγόρσκ μιας οργάνωσης που να ενώνει όλους τους Έλληνες της πόλης αναφέρονται στην αρχή του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα σε ένα φύλλο της Δημοτικής εφημερίδας "Γκόλος" που αναφέρει μία εκδήλωση που έκανε η κοινότητα της πόλης το βράδυ στις 26 Δεκεμβρίου του 1917.

Η εφημερίδα "Γκόλος" και η αναφορά της στους Έλληνες.

(Από το αρχείο φωτογραφιών της ιστοσελίδας. «Οι Έλληνες του Πιατιγόρσκ»)

Δυστυχώς οι περισσότεροι αυτόπτες μάρτυρες και συμμετέχοντες των γεγονότων εκείνης της εποχής μετανάστευσαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ του 1918 και 1922, εξορίσθηκαν στην Ελλάδα στο τέλος της δεκαετίας του 1930, και ταυτόχρονα κάηκαν τα αρχεία της πόλης από τους Γερμανούς. Συνεπώς για το λόγο αυτό δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα στοιχεία για την Ελληνική κοινότητα. Είναι αυτονόητο ότι οι έρευνες πρέπει να ενταθούν επί τόπου στα Ρωσικά αρχεία και να αναζητηθούν πληροφορίες από τους διαμένοντες εκεί Ποντίους. Κάποιοι αν και είχαν Ελληνικά διαβατήρια δεν έφυγαν ποτέ για την Ελλάδα, όπως η Ελένη Ισαάκ Στεφανίδη.

Όσοι όμως εκτοπίστηκαν στην Ελλάδα εκτός της φυσικής  απουσίας του πατέρα-προστάτη, αντιμετώπιζαν τα συναισθηματικά, ψυχικά τραύματα του εκτοπισμού από τις εστίες τους και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις μελών αυτών των οικογενειών που επέστρεψαν και πάλι στην γενέτειρα τους. Κατά τη ταπεινή άποψη του γράφοντα οι οικογένειες των θυμάτων των Σταλινικών διώξεων είναι και αυτές θύματα τους. Η Μαρία Παπαδοπούλου, εγγονή του Γεώργιου Σαμλίδη, διαμένουσα στη Θεσσαλονίκη  διηγείται:

«Ο προπάππος μου Κυριάκος Σαμλίδης το 1940 ήρθε με τη  γιαγιά μου (δηλαδή τη γυναίκα του γιού του) και με τα παιδιά της στη Ελλάδα. Αυτός πέθανε εδώ στην Ελλάδα, ενώ ο γιός του Γεώργιος (ο παππούς μου) χάθηκε στη Σιβηρία… Το σπίτι του παππού μου ήταν στο κέντρο της πόλης, στην οδό Νιγλίναγια, κοντά στον κεντρικό φούρνο της πόλης, στον οποίο  ήταν λογιστής, θέση  που κατείχε επειδή  ήταν  πολύ μορφωμένος στα οικονομικά.

Η Χριστίνα Σαμλίδου –Παπαδοπούλου
στη Θεσσαλονίκη σήμερα

Πρώτα ξαδέρφια της μαμάς μου Χριστίνας παρέμειναν εκεί, τα οποία μετά πολλά χρόνια, τη δεκαετία του 80 ήρθαν και τους φιλοξενήσαμε για κάποιο διάστημα, γνώρισαν την Ελλάδα και επέστρεψαν πίσω στο Πιατιγόρσκ. Μερικοί ήταν από ένα διπλανό χωριό, το Ιναζέμτσοβα. Η μαμά μου ερχόμενη στην Ελλάδα τελείωσε το Δημοτικό, γιατί εκεί ήταν 4 χρόνια. Ήταν πρώτη μαθήτρια στο ρωσικό σχολείο και δεν ήξερε ελληνικά όταν ήρθαν. Ως πρώτη μαθήτρια πήρε το βραβείο Λένιν. Όμως μπαίνοντας στην Ελλάδα, οι αρχές δεν της επέτρεψαν να κρατήσει το απολυτήριο δημοτικού με το βραβείο Λένιν. Απαγορεύτηκε ο Λένιν!!!!! Και το κράτησαν στα σύνορα. Και η μαμά μου έκλαιγε....

Οι συγγενείς μας  που έμειναν πίσω στο Πιατιγόρσκ ήταν:

-        Ο Νίκος Παπαδόπουλος, πρώτος ξάδελφος της μαμάς μου, παντρεμένος με τη Τσοφουλίκα (Σοφία) Παπαδοπούλου και απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, τον Γιούρα (Γιώργο) και τον Αλέξανδρο.

-        Ο Γιαγκούλης (Γιάννης) Σαμλίδης, δεύτερος ξάδέλφος με τη μαμά μου.

-      Ο Νίκος Σαμλίδης, γιός του Κυριάκου και αδελφός του παππού μου Γιώργου Σαμλίδη έμεινε και αυτός πίσω, αλλά πέθανε πολύ νέος από σκωληκοειδίτιδα, μόλις παντρεύτηκε.

Η  Αντιγόνη με συγγενείς της στο Πιατιγόρσκ

Η αδελφή της μαμάς μου η  Αντιγόνη Σαμλίδου ήρθε στην Ελλάδα το 1940, μαζί με τη μητέρα και τα αδέλφια της, ενώ τον πατέρα της (και παππού μου Γεώργιο Σαμλίδη  τον πήγαν στην εξορία, άγνωστο που…).

 

Η Αντιγόνη Σαμλίδου απαρηγόρητη: «Στη πολυαγαπημένη μου μητέρα από τη κόρη της να με θυμάται κάθε λεπτό όπως εγώ……….»

Αυτή δεν άντεξε την έλλειψη του πατέρα της και  είπε  ότι θα γυρίσει  πίσω να τον βρει και να τον φέρει στην Ελλάδα. Πήγε πίσω γύρω στο 1945 στο Πιατιγόρσκ, έμαθε τα δυσάρεστα για τον μπαμπά της, εγκλωβίστηκε εκεί με τις πολιτικές καταστάσεις της εποχής και παντρεύτηκε τον Κώστα Παπαγιαννίδη (Παπαγιάννοφ). Δεν της επιτράπηκε να γυρίσει στην Ελλάδα…. Η μαμά της και γιαγιά μου Θεοδοσία Σαμλίδου, με πολύ κόπο και ειδική άδεια από το ελληνικό κράτος, πήγε να την δει το 1960. Δυστυχώς όταν έφτασε  βρήκε την κόρη της πολύ άρρωστη, με καρκίνο του μαστού και με μετάσταση στον πνεύμονα. Κάθισε μαζί της κάποιους μήνες και τελικά την έθαψε εκεί. Μετά γύρισε στην Ελλάδα, χαροκαμένη μάνα και σύζυγος. Η θεία η Αντιγόνη ήταν μόλις 33 χρονών τον Ιανουάριο του 1961, όταν πέθανε. Παιδιά δεν είχε. Πέθανε έχοντας στα χέρια της τη φωτογραφία μου, που ήμουν νεογέννητο…. Μετά από κάποια χρόνια, το 1969, όταν γεννήθηκε η αδελφή μου, βαφτίστηκε Αντιγόνη στη μνήμη της. Η μαμά μου η Χριστίνα Σαμλίδου και ο αδελφός της, ο Νικόλαος Σαμλίδης, κατάφεραν το 1979 και πήγαν στο Πιατιγόρσκ και έκαναν μνημόσυνο  στον τάφο της θείας μου και  μάλιστα ήρθαν και την τίμησαν όλοι οι συγγενείς μας που απέμειναν εκεί….»

(Μαρτυρία Μαρίας Παπαδοπούλου το γένος Σαμλίδου, Θεσσαλονίκη Μάιος 2020).

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1930 στη περιοχή της Σταυρούπολης, όπου ανήκει και το Πιατιγόρσκ υπήρχαν ελληνικά σχολεία στα οποία οι ελληνικής καταγωγής πολίτες της ΕΣΣΔ μπορούσαν να μαθαίνουν τη γλώσσα τους και να υπηρετούν τον πολιτισμό τους. Το 1929 μάλιστα στη πόλη πραγματοποιήθηκε και συνέδριο των δασκάλων για να καθορίσουν την εκπαιδευτική πολιτική και λειτουργούσε θεατρική ομάδα.

1929: Οι συμμετέχοντες στο  Παιδαγωγικό Συνέδριο.

(Από το αρχείο φωτογραφιών της ιστοσελίδας. «Οι Ελληνες του Πιατιγόρσκ»)

Η θεατρική ομάδα
(από το αρχείο φωτογραφιών της ιστοσελίδας. «Οι Ελληνες του Πιατιγόρσκ»)

το κτίριο του θεάτρου

Μετά το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων αρκετές γενιές ποντίων έχασαν την επαφή με τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους. Στην πόλη έμεναν 3.108 Έλληνες σύμφωνα με στοιχεία της 1ης Γενάρη του 1995. Σήμερα πιθανότατα λιγότεροι. Οι ελληνικές οικογένειες είναι κυρίως μονοεθνικές και οι μεικτές είναι  μόλις το 6,7% του συνολικού αριθμού των οικογενειών.

Το κτίριο όπου στεγαζόταν τα γραφεία της  Ελληνικής Κοινότητας

Ο ελληνικός πολιτιστικός σύλλογος "Έθνος" ιδρύθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1990 στις 12:00 και στη συνέλευση του ψηφίστηκε το καταστατικό και εκλέχθηκε  το πρώτο διοικητικό Συμβούλιο του.

Τα ιδρυτικά μέλη του Ελληνικού συλλόγου.
(Από το αρχείο φωτογραφιών της ιστοσελίδας. «Οι Ελληνες του Πιατιγόρσκ»)

Ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας υπάρχουν καταξιωμένοι πολίτες της πόλης και λόγω της πνευματικής και πολιτιστικής παράδοσης πολλοί νέοι ασχολήθηκαν με τις καλές τέχνες (για παράδειγμα οι Πολάντωφ: Χρήστος και Δημήτρης), τη μουσική (με πιο επιφανείς την Ιωάννα Λύκοβα και τον Δημήτρη  Πετάνοβ), και τα παιδαγωγικά.

Εμβληματικό κτίριο της πόλης με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ύφος

Και οι υπόλοιποι νέοι όμως της πόλης με Ελληνική καταγωγή και συνείδηση συμμετέχουν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις χορεύοντας ελληνικούς χορούς. Το συγκρότημα «Στεφανία» αντιπροσωπεύει με καμάρι την κοινότητα στις εκδηλώσεις.

(Από το αρχείο φωτογραφιών της ιστοσελίδας. «Οι Ελληνες του Πιατιγόρσκ»)

Από τον Σεπτέμβριο του 2001 η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε όλους όσους θέλουν στα  σχολεία αριθ. 23 και 26 του Πιατιγόρσκ. Το Ελληνικό κράτος αποστέλλει δάσκαλο για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας τα μαθήματα της  οποίας παρακολουθούν περί τους 100 μαθητές, ενώ κατά τη καλοκαιρινή περίοδο αρκετοί φιλοξενούνται σε κατασκηνώσεις στην Ελλάδα. Στο  ενδεκαμελές Δ.Σ της Ελληνικής Κοινότητας τώρα συμμετέχουν επιφανείς Έλληνες όπως ο πρόεδρος του για δεύτερη συνεχόμενη θητεία Γεώργιος Τσαχίροφ, ο Ανανιάδης, ο Σαχταρίδης, και άλλοι, ενώ μεγάλης αποδοχής απολαμβάνει ο Ελληνικής καταγωγής πανεπιστημιακός δάσκαλος Ζίμοφ.

Τέλος η πόλη του Πιατιγόρσκ είναι αδελφοποιημένη με τον Δήμο Τρικκαίων. Ίσως ήρθε η ώρα να αδελφοποιηθεί και ο Δήμος Ιθάκης με πόλεις του Νομού της Σταυρούπολης, μιας και ο Ναϊτάκης που καταγόταν από κει συνέβαλε τα μέγιστα στην πνευματική και οικονομική ακμή του Νομού της Σταυρούπολης.

Εικόνες από την Ιθάκη, τη πατρίδα του Οδυσσέα και του Ναϊτάκη.

Ο Οδυσσέας

Το παλάτι του Οδυσσέα (σε πρόπλασμα).

Σταλινικές διώξεις των Ελλήνων του Πιατιγόρσκ.

Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στο Πιατιγόρσκ συνέβαιναν πολλά γεγονότα της νεότερης ιστορίας, ειδικά μετά την απόφαση να γίνει η πόλη πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Βόρειου Καυκάσου. Μετά την εγκαθίδρυση του Σοβιετικού Κράτους, οι μπολσεβίκοι οργάνωσαν κυριολεκτικά γενοκτονία του ίδιου τους του λαού. Εξουδετερώθηκαν ολόκληρα κοινωνικά στρώματα και κοινωνικές τάξεις. Κατά ακατάπαυστα κύματα των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων υπήρξαν χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες.

Κατασχέσεις περιουσιών και ατελείωτες δολοφονικές καμπάνιες των ονομαζόμενων "εχθρών του λαού" κατασκόπων, εθνικιστών και τελικά εξορισμού ολοκληρωμένων εθνών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και οι Έλληνες. Μερικοί έχασαν τη ζωή τους στους σκοτεινούς θαλάμους βασανιστηρίων κάτω από το βουνό Μασούκ, άλλοι σκοτώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Γκουλάγκ), ή μεταφέρθηκαν χωρίς τη θέλησή τους στη Σιβηρία ή σε άλλες σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Σημαντική είναι η συμβολή του Κώστα Τουζανίδη, πρώην προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας  στην έρευνα των θυμάτων της Σταλινικής θηριωδίας και τη διάσωση του αρχείου της Ελληνικής κοινότητας.

Κρίνεται ότι είναι χρήσιμο να ενημερωθούν τόσο οι Πόντιοι που ζουν στην Ελλάδα όσο και στο Πιατιγόρσκ για τα θύματα των Σταλινικών Διώξεων, ώστε να ενωθούν ξανά μέλη οικογενειών που διασκορπίστηκαν λόγω των συνθηκών  και να πληροφορηθούν ο ένας τη τύχη του άλλου.

Η Λίστα των θυμάτων των Ελλήνων του Πιατιγόρσκ που παρατίθεται είναι ελλιπής και αφορά την περίοδο της αναρχίας, παρόλα αυτά πρέπει να γίνει σύμβολο αλησμόνητο για τις επόμενες γενιές και για όσους προτίθενται να παραβιάσουν στο μέλλον το Σύνταγμα της Ρωσίας  και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

(Διακήρυξη από την ιστοσελίδα:  «Οι Έλληνες του Πιατιγόρσκ»).

Την ίδια ώρα όμως που οι άρρενες της Ελληνικής Κοινότητας του Πιατιγόρσκ αποδεκατίζονταν από το Σοβιετικό καθεστώς ένα άλλο πνευματικό τέκνο της πόλης αναδεικνυόταν σε ήρωα του Στάλινγκραντ. Ο Πόντιος Θεοφύλακτος Αντρέεβιτς Ζούμπαλοφ.

Ο Θεοφύλακτος Αντρέεβιτς Ζούμπαλοφ.

Γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1915 στο ελληνικό χωριό Γκουνιάκαλα στην περιοχή της Τσάλκας της Γεωργίας και η οικογένεια του μετακινήθηκε στη περιοχή της Σταυρούπολης το 1938.

Υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό μεταξύ του 1936-1939. Μέλος του CPSU/ CPSU από το 1939. Κατατάχθηκε πάλι στον Κόκκινο Στρατό το 1941. Την ίδια χρονιά αποφοίτησε από τη σχολή ελεύθερων σκοπευτών. Μέλος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου από τον Ιούνιο του 1941. Το 1942 το τάγμα που διοικούσε ο Ζούμπαλοφ τοποθετήθηκε στα περίχωρα του Στάλινγκραντ, εν μέσω μιας άνισης και αιματηρής μάχης κατέλαβε το ύψωμα Figurnaya και  παρείχε κάλυψη σε ένα σημαντικό στρατηγικά οικισμό στη δεξιά όχθη του ποταμού Ντον- Novaya Kalitva (Περιοχή Voronezh). Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1943 ο Ζούμπαλοφ επικεφαλής  του τάγματος που του έχει ανατεθεί, ήταν ο πρώτος που διέσχισε τη δεξιά όχθη του ποταμού Δνείπερου και εξασφάλισε τη κατάληψη των σημαντικών υψωμάτων κοντά στο χωριό Μισουρίν Ρογκ της Περιφέρειας Verkhnedneprovsky της Περιφέρειας Ντνιπροπετρόφσκ της Ουκρανίας.

Μέσα σε τέσσερις ημέρες, το τάγμα του Ζούμπαλοφ απέκρουσε περισσότερες από δεκαπέντε αντεπιθέσεις από το πεζικό του Χίτλερ, υποστηριζόμενο από πάντζερ (γερμανικά τανκς) καταστρέφοντας δεκαπέντε από αυτά και έξι οχήματα. Το 1951 αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου του Πιατιγόρσκ. Για τη δράση του στη μάχη του Στάλινγκραντ τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο του ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης .

Προσκλητήριο ψυχών.

Τα Θύματα των Διώξεων από τη λίστα που υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας.

Ειδικά για τους Πόντιους της Ρωσίας προτείνεται η αναζήτηση των συγγενών τους με  εργαλείο τα επίθετα τους και τους τόπους προέλευσης τους στο Πόντο από την ιστοσελίδα:

Βρες τους πρόσφυγες συγγενείς σου από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και  την Ανατολική Θράκη.

http://www.pontos-news.gr/pontic-article/185530/vres-toys-prosfyges-syggeneis-soy-apo-ton-ponto-ti-mikra-asia-kai-tin

1.   Αφτζίδης Γεώργιος του Στέφανου. (1890)

(Авчиди Георгий Степанович)

Γενέτειρα: Τραπεζούντα, Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Ιθαγένεια (ιθαγένεια): ΕΣΣΔ (ή Ελλάδα).

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Συνελήφθη στις 16.12.1937.

Καταδίκη: 29 Μαρτίου 1938.

Καταδικαστικό σώμα: Επιτροπή NKVD και ο εισαγγελέας της ΕΣΣΔ, πρωτόκολλο 99

Άρθρο: 58-10.

Ποινή: 10 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Τόπος εξορίας: Kolyma.

Σημείωση: Πέθανε στο στρατόπεδο. Μαγκαντάν 17 Φεβρουαρίου 1939.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края; Греческий мартиролог

2.   Αφτζίδης Βασίλης του Στέφανου. (1890)

(Авчидис Василий Степанович)

Γενέτειρα: Καρακέτ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Ημερομηνία σύλληψης: 10 Ιουλίου 1938.

Ποινή: 5 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

3.   Αμπροσίδης Δημήτρης του Μιχαήλ (1896)

(Амбросиди Дмитрий Михайлович)

Γενέτειρα: Αργυρούπολη.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Επάγγελμα: Πωλητής.

Ημερομηνία σύλληψης: 1 Αυγούστου 1938.

Ποινή: 5 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         4. Ασάντοφ Παύλος του Πέτρου (1923)

(Асадов Павел Петрович)

Γενέτειρα: Ντουμπόβαγια Μπάλκα.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Εγγράμματος.

Επάγγελμα/τόπος εργασίας: Εργαζόμενος.

Ημερομηνία σύλληψης: 17 Ιανουαρίου 1943.

Καταδίκη: 3 Μαρτίου 1944

Ποινή: Αθωώθηκε στις 03.03.1944.
Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        5. Μπογκοτούροφ Γεώργιος του Νικόλαου (1872)

(Боготуров Георгий Николаевич)

Γενέτειρα: Τιφλίδα

Υπηκοότητα: Γεωργιανή.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Ημερομηνία σύλληψης: 10 Σεπτεμβρίου 1937.

Ποινή: 10 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα. 

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        6. Βαγγέλης Νικόλαος του Μιχαήλ.(1895)

(Вангели Николай Михайлович)

Γενέτειρα: Λιμάνι Κατούν.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Ημερομηνία σύλληψης: 16 Δεκεμβρίου 1937.

Ποινή: 10 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.   

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        7. Γκαλίδης Περικλής του Ελευθερίου(1912)

(Галиди Перикл Елефтерьевич)

Γενέτειρα: Τραπεζούντα.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Ημιτελής δευτεροβάθμια.

Επάγγελμα- τόπος εργασίας: Προϊστάμενος αρτοποιείου.

Ημερομηνία σύλληψης: 4 Ιουλίου 1938.

Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Πρόταση: Αναφορά σε οικισμό στην περιοχή του Νοβοσιμπίρσκ.

Συνελήφθη στις 24.03.1950. Εξορίστηκε στη Σιβηρία ισόβια. (Σύμφωνα με τον Ελληνικό σύλλογο της πόλης).

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         8. Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Ευθυμίου (1895)

(Грамматикопуло Иван Ефимович)

Γενέτειρα: Αργυρούπολη.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα-τόπος εργασίας: Πωλητής.

Ημερομηνία σύλληψης: 27 Οκτωβρίου 1938.

Ποινή: 3 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

          9. Γρηγοριάδης Μιχαήλ του Στέφανου (1925)

(Григориади Михаил Степанович)

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Επάγγελμα-τόπος εργασίας: Οδοντοτεχνίτης.

Ημερομηνία σύλληψης: 28 Μαρτίου 1953.

Ποινή: 10 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

10. Ευσταφιάδης Ηλίας του Σάββα (1896)

(Евстафиади Илья Саввич).

Γενέτειρα: Μπαϊπούρτη. (Στη πραγματικότητα καταγωγής Χάρσερα Αργυρούπολης).

Ημερομηνία σύλληψης: 15 Δεκεμβρίου 1937.

Ετυμηγορία: 10 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

.

         11. Ευφρεμίδης Μιχαήλ του Βίκτορα. (1888)

(Ефремиди Михаил Викторович).

Γενέτειρα: Ελλάδα(?)

Εθνικότητα: Ελληνική.

Ιθαγένεια (ιθαγένεια): ΕΣΣΔ.

Εκπαίδευση: Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Επάγγελμα- τόπος εργασίας: Ειδικός, επικεφαλής του θερέτρου-κτιρίου του Κισλοβόνσκ.

Τοποθεσία: Πιατιγκόρσκ, Επαρχία Σταυρούπολης.

Ημερομηνία σύλληψης: 16 Δεκεμβρίου 1937.

Καταδίκη: 29 Μαρτίου 1938.

Καταδικαστικό σώμα: Επιτροπή NKVD και ο εισαγγελέας της ΕΣΣΔ, πρωτόκολλο 99

Άρθρο: 58-10.

Ποινή: 10 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τόπος εξορίας: Kolyma (Μαγκαντάν, Ορυχείο Evrashkakh, Κόλπος Nakhodka).

Σημείωση: Πέθανε στο στρατόπεδο.  Στις 30.07.1943.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края; Греческий мартиролог

        12. Υγρόπουλος Αριστοτέλης του Χαράλαμπου (1908)

(Игропуло Аристотель Харлампович).

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Ημερομηνία σύλληψης: 21 Ιουλίου 1936.

Ποινή: 3 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

                 

        13. Καραής Νικήτας του Εμμανουήλ (1880)

(Караис Никита Эмануилович)

Γενέτειρα: Θεσσαλονίκη(?).

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κάτω

Ημερομηνία σύλληψης: 17 Δεκεμβρίου 1937.

Ποινή: Αποστέλλεται στη Βόρεια Περιφέρεια για 5 χρόνια.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        14. Κοσμίδης Δημήτρης του Κυριάκου (1892)

Γενέτειρα: Κίργκιτ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα:Ταξιτζής.

Ημερομηνία σύλληψης: 2 Αυγούστου 1938

Ποινή: 5 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα .

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        15. Μαυρίδης Γαβριήλ του Ιωσήφ (1900)

(Мавриди Гавриил Иосифович).

Γενέτειρα: Αργυρούπολη.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Ιθαγένεια: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα- τόπος εργασίας: Αρτοποιείο, αρτοποιός.

Ημερομηνία σύλληψης: 15 Δεκεμβρίου 1937.

Καταδίκη: 29 Μαρτίου 1938.

Καταδικαστικό όργανο: Επιτροπή NKVD και ο εισαγγελέας της ΕΣΣΔ, πρωτόκολλο 99. Άρθρο: 58-10.

Ποινή: 10 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Τόπος εξορίας: Kolyma (Nizh. At-Ujah).

Σημείωση:Πέθανε στο στρατόπεδο. Περιοχή στο-Uria Jagodninsky στις 21 Μαρτίου 1939.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края; Греческий мартиролог

        16.  Μαυροκεφαλίδης Ιωάννης του Θεοδώρου (1893) (Маврокефалиди Иван Федорович)

Γενέτειρα: Σάντα, Αργυρούπολης.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Ημερομηνία σύλληψης: 4 Ιουλίου 1938.

Ποινή: 5 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        17. Μακρίδης Σπυρίδωνας του Ιωάννη (1889)

(Макриди Спиридон Иванович)

Γενέτειρα: Θεσσαλονίκη(?). Στη πραγματικότητα Χάρσερα Χαλδείας.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Ημερομηνία σύλληψης: 5 Φεβρουαρίου 1938

Ποινή: 5 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        18. Μακρίδης Ιωάννης του Σπυρίδωνα. (1924).

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Εγγράμματος.

Ημερομηνία σύλληψης: 13 Σεπτεμβρίου 1943.

Απελευθερώθηκε στις 21.09.1943. 

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        19. Μάρκο – Ντονάτο Παύλος του Αντρέα (1890)

(Марко-Донато Павел Андреевич)

Γενέτειρα: Νοβοτσερκάσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Ημιτελής τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επάγγελμα- τόπος εργασίας: Διευθυντής της αλυσίδας λιανικής πώλησης στο  Πιατιγκόρσκ.

Ημερομηνία σύλληψης: 16 Φεβρουαρίου 1938.

Καταδίκη: 2 Ιανουαρίου 1941.

Ποινή: Αποφυλακίστηκε. Απελευθερώθηκε λόγο ελλείψεως αποδεικτικών στοιχείων στις 02.01.1941.

Ημερομηνία αποκατάστασης: 2 Ιανουαρίου 1941.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

20. Μελικόπουλου Στέλλα του Ιωάννη (1908)

(Меликопуло Стелла Ивановна).

Γενέτειρα: Μαικόπ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Εγγράμματος.

Ημερομηνία σύλληψης: 15 Δεκεμβρίου 1937.

Καταδίκη: 24 Ιανουαρίου 1939.

Ποινή: Ένα έτος και δύο μήνες υπό έρευνα

Ημερομηνία αποκατάστασης: Ιανουάριος 1939.

Αποκατάσταση: Αποφυλάκιση. Απελευθερώθηκε  στις 24.01.1939.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        21. Μυρωνίδης Μύρωνας του Λάζαρου (1908)

(Мирониди Мирон Лазаревич).

Απόγονοι του Μυρωνίδη ζουν σήμερα στον Βύρωνα της Αττικής.

Γενέτειρα: Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα-τόπος εργασίας: Λιθοτεχνίτης.

Ημερομηνία σύλληψης: 16 Δεκεμβρίου 1937.

Ποινή: Εκτέλεση.

Μια παρηγορητική επιστολή για τους συγγενείς του…. 

Πιστοποιητικό της πλήρους αποκατάστασης……...

Απόφαση Δικαστηρίου: Να εκτελεσθεί αν δεν δεχθεί να πάρει τη Σοβιετική υπηκοότητα αντί της Ελληνικής που κατέχει……..

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        22. Μυταράκης Εμμανουήλ του Ιωάννη (1881)

(Митараки Эммануил Иванович)

Γενέτειρα: Πυρέν.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Εγγράμματος.

Ημερομηνία σύλληψης: 17 Δεκεμβρίου 1937.

Ποινή: 10 χρόνια εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        23. Νικολαΐδης Ηλίας του Κωνσταντίνου (1894)

(Николаиди Илья Константинович)

Γενέτειρα: Τραπεζούντα.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα/τόπος εργασίας: Συνταξιούχος.

Ημερομηνία σύλληψης: 27 Ιουλίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

       24. Νικολαΐδης Κωνσταντίνος του Παύλου (1895)

(Николаиди Константин Павлович)

Γενέτειρα: Τραπεζούντα.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: 7η τάξη.

Επάγγελμα: Αρτοποιός.

Ημερομηνία σύλληψης: 16 Αυγούστου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

       25. Παναγιωτίδης Χαράλαμπος του Θεοδώρου (1893)

(Панаиотиди Харлампий Федорович)

Γενέτειρα: Θεσσαλονίκη(?). Πιθανότατα στη Χάρσερα Αργυρούπολης.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Επάγγελμα: Πωλητής.

Ημερομηνία σύλληψης: 16 Δεκεμβρίου 1937.

Ποινή: 10 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

       26.  Παπαϊορδανίδης Γεώργιος του Αναστάση (1896)

(Папиордани Георгий Анастасьевич)

Γενέτειρα: Τραπεζούντα.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Επάγγελμα: Πωλητής.

Ημερομηνία σύλληψης: 29 Αυγούστου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

27. Πασαλίδης Αλέξης του Ηρακλή. (1898).

Συνελήφθη στις 28.07.1938. Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. (Σύμφωνα με τον Ελληνικό σύλλογο της πόλης).

        28.  Παπαδόπουλος Βασίλειος του Χαράλαμπου (1896)

(Попандопуло Василий Харлампович)

Γενέτειρα: Ίμερα, Χαλδείας, Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Κατηγορία: Διεξαγωγή κατασκοπείας, δολιοφθοράς, εθνικιστικών δραστηριοτήτων.

Καταδίκη: 17 Φεβρουαρίου 1938.

Καταδικαστικό σώμα: NKVD της ΕΣΣΔ.

Ετυμηγορία: Εκτέλεση.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         29. Σαμλίδης Γεώργιος του Κυριάκου. (1889).

Ο Γεώργιος Σαμλίδης, παντρεύτηκε τη Θεοδοσία Τανιμανίδου στο Πετιγόρσκι το 1919 και έκαναν τέσσερα παιδιά. Μετά τα γεγονότα της Σιβηρίας, ήρθε η γυναίκα του με τα παιδιά τους το 1940, στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή Χαριλάου και από τότε δεν τον είδαν ξανά. Ήταν λογιστής, εγγράμματος σε πολύ μεγάλο φούρνο, που τροφοδοτούσε όλο το Πιατιγόρσκι. Η οικογένεια του αγνοούσε τη τύχη του... Ούτε φυσικά ο ίδιος τους ξαναείδε….

Στη φωτογραφία τα τέσσερα παιδιά του Γεωργίου Σαμλίδη
πάνω η Πελαγία, ο Νικόλαος και η Αντιγόνη και κάτω αριστερά η Χριστίνα.

Ο Γεώργιος Σαμλίδης με την οικογένεια του

Η αφιέρωση στα παιδιά του

Τόπος γέννησης: Λικάστ, Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: αναλφάβητος.

Επάγγελμα / Τόπος εργασίας: Μεταφορέας.

Τόπος διαμονής: Πιατιγόρσκ.

Ημερομηνία σύλληψης: 21 Ιουλίου 1938.

Ετυμηγορία:  Εγκλεισμός σε στρατόπεδο για 3 έτη.

Источник: Книга памяти Ставропольского края

        30. Σαχταρίδης Παύλος του Στυλιανού (1880)

(Сахтариди Павел Иванович ?)

Γενέτειρα: Κρωζ( Κρώμνη?).

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Ημερομηνία σύλληψης: 27 Ιουλίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

       31. Σωτηριάδης Σωτήρης του Ιάκωβου (1893)

(Сотириади Сотир Яковлевич)

Γενέτειρα: Αργυρούπολη.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα: Πωλητής.

Ημερομηνία σύλληψης: 27 Ιουλίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

       32. Θεοδωρίδης Ιωάννης του Αβραάμ (1900)

(Феодориди Иван Авраамович)

Γενέτειρα: Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα: Προϊστάμενος του selpo.

Μέτρο περιορισμού: συνελήφθη

Ημερομηνία σύλληψης: 20 Ιουνίου 1938

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края - т.03

       33.  Χατζηγιαννίδης Αλέξανδρος του Παύλου. (1913).

(Хаджияниди Александр Павлович).

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Επάγγελμα: Τεχνικός, τεχνικός κατασκευών.

Ημερομηνία σύλληψης: 8 Μαρτίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         34. Χαλντουγιαννίδης Αθανάσιος του Θαδδαίου (1912)

(Халдуяниди Афанасий Фадеевич)

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Εγγράμματος.

Επάγγελμα: Λογιστής.

Τοποθεσία: Πιατιγκόρσκ.

Ημερομηνία σύλληψης: 19 Μαρτίου 1938.

Ποινή: Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         35. Χαλντουγιαννίδης Φώτης του Γρηγόρη (1870)

(Халдуяниди Фотий Григорьевич)

Γενέτειρα:  Ιτερί.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Εγγράμματος.

Επάγγελμα: Φούρναρης.

Ημερομηνία σύλληψης: 19 Μαρτίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         36. Τσεμπερλίδης Κύριλλος του Παύλου (1891)

(Чембирлиди Кирилл Павлович)

Γενέτειρα: Τραπεζούντα.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Επάγγελμα:  Έμπορος σιτηρών.

Ημερομηνία σύλληψης: 21 Ιουλίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

.

          37. Τσισμανίδης Ιωσήφ του Παύλου (1888)

(Чизманиди Иосиф Павлович)

Γενέτειρα: Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Αναλφάβητος.

Ημερομηνία σύλληψης: 2 Αυγούστου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

         38. Τσισμανίδης Νικόλαος του Παύλου. (1897)

(Чизманиди Николай Павлович).

Γενέτειρα: Κάλκεντ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Επάγγελμα: Μεταφορέας.

Ημερομηνία σύλληψης: 19 Ιουνίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        39. Τσιλιγκαρίδης Γεώργιος του Ηρακλή (1912)

(Чилингариди Георгий Ираклиевич)

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Ημιτελής δευτεροβάθμια.

Επάγγελμα: Σερβιτόρος.

Ημερομηνία σύλληψης: 8 Μαρτίου 1938.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

        40. Γιακουστίδης Γεώργιος του Δημήτρη (1908)

(Якустиди Георгий Дмитриевич)

Γενέτειρα: Πιατιγκόρσκ.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Ημερομηνία σύλληψης: 31 Μαΐου 1942.

Ποινή: Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

Από την έρευνα μας στα Ρωσσικά αρχεία (η αναζήτηση έγινε με βάση τα ελληνικά επίθετα) εντοπίσαμε και τους:

41. Μαυροματίδης Ιωάννης του Ιωσήφ (1894)

(Мавроматиди Иван Иосифович).

Γενέτειρα: Αργυρούπολη, Τουρκία.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Ιθαγένεια: Έλληνας υπήκοος.

Κατηγορία: για κατασκοπεία, δολιοφθορά, ανταρτικές και εθνικιστικές δραστηριότητες

Καταδίκη: 17 Φεβρουαρίου 1938.

Καταδικαστικό σώμα: Η απόφαση της επιτροπής στο πλαίσιο της NKVD και της Εισαγγελίας της ΕΣΣΔ.

Ποινή: Εκτέλεση.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

42. Παπαδόπουλος Πέτρος του Χαραλάμπους (1896)

(Попандопуло Петр Харлампиевич)

Γενέτειρα: Λόρις.

Εθνικότητα: Ελληνική.

Εκπαίδευση: Κατώτερη.

Επάγγελμα-τόπος εργασίας: Ζαβμάγ.

Ημερομηνία σύλληψης: 24 Αυγούστου 1938.

Ποινή: 5 χρόνια  εγκλεισμός σε στρατόπεδα.

Источники данных: БД "Жертвы политического террора в СССР"; Книга памяти Ставропольского края

43. Ιωαννίδης Βασίλειος του Φιλίππου (1900)

(Юндин Василий Филиппович)

Γενέτειρα: Ροστόφ-ον-Ντον.

Εθνικότητα: Ρωσική.

τόπος εργασίας: Πιατιγκόρσκ.

Ημερομηνία σύλληψης: 9 Σεπτεμβρίου 1932.

Ποινή: 3 χρόνια εγκλεισμός  σε  στρατόπεδα.

Πηγές δεδομένων: BD "Θύματα πολιτικού τρόμου στην ΕΣΣΔ"? Βιβλίο μνήμης της περιοχής της Σταυρούπολης.

Αντί επιλόγου:

Θα ήταν ευχής έργο  το παρόν πόνημα να συμβάλει στην «συνάντηση» μελών των ίδιων οικογενειών και να πληροφορηθούμε την τύχη των μελών των οικογενειών τους , όπως έγινε στη περίπτωση της οικογένειας Σαμλίδη.


Ευχαριστίες:

Ο γράφων θέλει να ευχαριστήσει ιδιαίτερα τη Μαρία Παπαδοπούλου (Θεσσαλονίκη), για τη παροχή πληροφοριακού υλικού, τη Σοφία Τσομιάδου (Πειραιά) καθώς και τους Κώστα Τουζανίδη, Ξένια Κουσίδη, Σοφία Ασλανίδη και τη Ζωή Ναυροζίδου από την Ελληνική κοινότητα του Πιατιγόρσκ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

-         Жертвы политического террора в СССР.

-         https://ru.openlist.wiki.

-         http://vkonsta.blogspot.com/2020/03/blog-post.html

-         «Ελληνική Επιχείρηση». Σταλινικές διώξεις των Ποντίων. Προσκλητήριο ψυχών. Η Σταυρωμένη Ράτσα»

-         «Греческая операция» сталинских гонений на понтийцев

-         Приглашение к душам. Распятая порода

-         https://vkonsta.blogspot.com/2019/08/blog-post_4.html. Η Αργυρούπολη ως πνευματικό κέντρο της επαρχίας της Χαλδίας και οι κάτοικοι της στη διάρκεια των αιώνων. (Аргируполи как духовный центр провинции Халдия и ее жителей на протяжении веков).

-         Wikipedia

         https://www.greekmos.ru/feofilact_zubalov/?fbclid=IwAR0ZkzhwIQW8L3fxKPJabRJY53c8eQDDsJSYs0Wdd82BRrjRvFxVpOZvGNI

-         https://www.greeks.ru/gr/comunity.php